www.rokvoormannen.nl

ik zat zo te denken hoe het was in de tijd dat onze moeders ,misschien zelfs grootmoeders , met de broek geconfronteerd werden.
Hoe is dat begonnen ?
Hoe is dat nieuws verspreid ?
Ze hadden de grote media nog niet die we nu hebben. De voorfilmpjes op het witte doek ?
Lagen die damesbroeken dan plots in de winkelrekken ?
Hebben de kledingketens daar jarenlang over nagedacht ?
Is het op aanvraag van vele dames in productie gegaan ?
Maakten ze die misschien zelf met een patroontje uit een modeblad ?
Werd dat direct goed onthaald bij de vrouwen ?
Waren er vrouwelijke tegenstanders ?
Hoe kregen ze het voor elkaar om door te zetten ?
Hoe hebben ze hun man kunnen overtuigen om zelf een broek te dragen ?
In een tijd waar vrouwen nog niet zo geëmacipeerd waren , moesten ze hun man dan vragen wat ze mochten aantrekken ?
Zijn de mannen gaan dwars liggen ?
Zijn er ruzies ontstaan tussen man en vrouw ?
Werden vrouwen voor een ultimatum gesteld : de broek of je gezin ?
Is het daarvoor tot echtscheidingen gekomen ?
Of waren mannen meegaand tot enthousiast ?
En toch hebben ze hun slag thuis gehaald.
In elk geval denk ik dat we onze vaders, de mannen van toen, moeten feleciteren met hun ruimdenkendheid
en denk ik dat hun tollerantievermogen heel hoog lag.
Tenzij ze allemaal onder de sloef lagen natuurlijk....

Dat zou ik ook wel eens willen weten!
Die tijd had wel een revolutionair karakter! Na twee wereldoorlogen.
Ik denk dat de vrouwen het goed zat waren!

Wat ik begreep van mijn moeder is het toen ook een heel gevecht geweest omdat voor elkaar te krijgen en heeft het niet voor niets een jaar of 40 geduurd voordat het dragen van een broek geaccepteerd werd, en in sommige kringen is het nog steeds not done.
Daarbij zit er nog een verschil in het dragen van damesbroeken, met hun meer getailleerde snit en de echte herenbroeken.

Masker, wat kenmerkt volgens jou dan de echte mannenbroek?

Goede vraag Willi, die ik alleen kan beantwoorden op basis van mijn eigen opvoeding en ervaring.
Voor mij zijn mannenbroeken gemaakt van grovere stof en hebben een meer rechte taille, met vaak een bandplooi, en ze zijn verkrijgbaar bij herenmode winkels

De broeken waar ik tot nu toe opmerkingen over heb gehad waren van brede ribstof, spijkerstof en wol gemaakt. verder waren het wat wijdere bandplooi modellen, met een omslag onder aan de pijp (het regengootje), in de kleuren donkerblauw en zwart. Helaas zijn de ribbroeken intussen zo dun gesleten dat ik ze maar weg heb gedaan, dus mocht je ze ergens zien dan hoor ik het graag (lekker warm in de winter).

Ik ben geboren in 1963, mijn broer 11 jaar ouder en mijn twee zussen 8 en 13 jaar ouder. Dus ik ben het achterkommertje van de familie. Mijn zussen heb ik altijd broeken ( en rok, jurkjes natuurlijk ook ) weten dragen en was het voor mij een normaal beeld.
Maar mij moeder heb ik haar eerste broek weten aandoen, ergens in 1969. Was een heel raar zicht, om mijn moeder ineens in broek te zien. Ik denk dat toen de jonge dames in broek al een regelmatig zicht was. De oudere generatie zoals mijn moeder die van 1925 is, en opgegroeid met het feit dat dames alleen maar rokjes en kleedjes dragen, hebben er blijkbaar iets langer overgedaan om die stap te zetten. Zelfs nu draagt mijn ma nog steeds zelden een broek.

De modellen waren vroeger met rits opzij en achteraan, veelal zonder zakken, wijde modellen en van een heel andere stof dan de broeken nu. Ik herinner mij dat mijn zussen regelmatig een broek zelf maakten, dus zal het aanbod in de winkels nog niet zo spectaculair geweest zijn. De jeansbroeken voor dames is ook maar later in de zeventiger jaar erdoor gekomen. En daar herinner ik mij wel reacties op van moeder en vader, dat die jeansbroeken ( waren dan al is nauwer dan de vrouwenbroeken tot dan toe ) teveel van de vrouwelijke rondingen ( heupen, kruis ) bloot gaf.

Maar mijn vader heb ik nooit problemen tegenover mijn ma weten maken wat de broek betreft.
Een enkele keer, maar dan ingegeven van mijn moeder zelf, twijfelde ze of toch niet beter een rok zou aandoen om naar een receptie van mijn vaders werk te gaan .

Ludwigcw

De vrouwen in mijn familie heb ik nog nooit in een broek gezien, behalve de jongste generatie: dochters van mijn broer en mijn dochter. Die dragen bijna niets anders.

Ludwig, ik heb ook nog geweten dat mijn moeder (1925) haar eerste broek droeg en idd. dat was even wennen. Ik weet niet of mijn vader daar ooit iets op tegen had. Eén keer herinner ik me ook dat moeder niet goed wist of het wel gepast was in broek ergens naartoe te gaan. Ze had, zoals je al zei, broeken met een rits opzij en zonder zakken. Het leek al sterk op een legging. Mooi was het niet. Heel veel komen we dus nog niet te weten tenzij anderen onder ons nog wat te vertellen hebben. Zouden er geschriften over bestaan ? Kunnen wij deze generatie er eens over aanspreken ? Dat zou misschien interessant kunnen worden.

ik weet niet of ik veel kan bijdragen, maar zal een poging wagen.
Mijn moeder is van 1916 (in de buurt van Heerlen) en heeft zelf vrijwel nooit broeken gedragen, wel eens geprobeerd, maar volgens mij weer terug gebracht naar de winkel. Mijn vader heeft er nooit moeite mee gehad.
Mijn ouders waren trouwens heel modern en ruim van opvatting.
Enkele voorbeelden: mijn vader heeft in de jaren 20 op kostschool gezeten in Turnhout (Belgie), terwijl zijn ouders in Slagharen (je weet wel, het ponnypark) woonden.
mijn moeder ging al op vakantie bij bekenden in Antwerpen, toen ze 18 werd (1934) om frans te leren.

Mijn ex-schoonmoeder kwam uit Utrecht (geboren 1930) loopt bijna altijd in een broek en nog steeds op de hoogte van de laatste mode.

Ik denk dus ook dat toendertijd (en nog steeds volgens mij) de mode kwam vanuit de grote steden en van daaruit de rest van het land veroverde

Jos schreef:Enkele voorbeelden: mijn vader heeft in de jaren 20 op kostschool gezeten in Turnhout (Belgie), terwijl zijn ouders in Slagharen (je weet wel, het ponnypark) woonden.

Beetje OT maar:

wat grappig, daar kom ik ook uit de buurt. Mijn zusje woont daar op 2 km afstand.