Te lang voor een vrouw?

[mikvanes]

Als ik dit plaatje vergelijk met eerdere foto's denk ik duidelijk te zien dat je vooruit gaat in je outfits.

[willi]

Ik vind die witte juist wel geinig.

Oh, ik ben er ook heel blij mee, maar ik had ze ook graag in het zwart willen hebben.

Ziet er goed uit, vind ik. Maar ik kan me wel voorstellen dat mensen je in eerste instantie soms niet onmiddellijk als man herkennen. Persoonlijk vind ik dat niet zo'n probleem, maar ja, dat zegt een in dit opzicht nogal afgedwaalde ziel.

De kwestie is: ik zie mezelf op deze foto en zie voor geen milliseconde een vrouw. Begrijpelijk natuurlijk, want ik zie en herken mezelf en wat ik verder zie zijn slechts lapjes textiel die voor een man ongebruikelijk zijn. Dus tóch die opgeplakte ‘sticker’?
Flits! . . . Rok, legging, laarsjes, lang haar . . , (dus) vrouw! . . . Oh nee, toch niet!
En dan komt de al dan niet vrijzinnige instelling van de toeschouwer om de hoek kijken: ‘gadverdamme’ of ‘wat leuk’!

(Wat is ’t leven toch oneerlijk.)
Als je zo kunt en mag rondlopen, mag je niet zeuren, denk ik

Ik ben de club die ervoor gezorgd heeft dat het tegenwoordig mag, ook eeuwig dankbaar.
De bovenstaande verzuchting betrof slechts mijn reactie op al dat voor een man ‘ondraagbare moois’ in de winkel: ‘only for women’.

[mrcsk]

Willi prachtige foto.
Leuke outfit.
Het mag van mij wel in witte of zwarte laarsjes zijn .

[Jan/Jannette]

Willi het ziet er prachtig uit.

[mikvanes]

Willi:

De kwestie is: ik zie mezelf op deze foto en zie voor geen milliseconde een vrouw. Begrijpelijk natuurlijk, want ik zie en herken mezelf en wat ik verder zie zijn slechts lapjes textiel die voor een man ongebruikelijk zijn. Dus tóch die opgeplakte ‘sticker’?
Flits! . . . Rok, legging, laarsjes, lang haar . . , (dus) vrouw! . . . Oh nee, toch niet!
En dan komt de al dan niet vrijzinnige instelling van de toeschouwer om de hoek kijken: ‘gadverdamme’ of ‘wat leuk’!

Als je het heel precies bekijkt, is het eigenlijk omgekeerd. Jij kijkt in de spiegel. Je herkent jezelf. Je weet dat je man bent. Vervolgens concludeer je dat je een man ziet. Jij bent dus degene die al vooraf het etiketje geplakt heeft.

In jouw redenering plak jij het etiketje goed en het publiek het verkeerd. Maar waarom zou het niet andersom kunnen zijn?

Kijk, mensen gaan uit van een heel absoluut sekse-begrip. Je bent man of je bent vrouw. Maar sommige mannen leveren echt heel overtuigende vrouwen op en omgekeerd. Nu heb je een kroeg en je bent de eigenaar. En je wilt niet dat mannen naar het damestoilet gaan. Hoe moet je dat handhaven? Je kunt moeilijk bij al 'verdachte' figuren vragen of ze de broek of rok even willen laten zakken. Dus, dan ga je af op het uiterlijk. Als het er als man uitziet, is het man. Ziet het er als vrouw uit, is het vrouw. Simpel, toch.

[willi]

Ja, het blijft de kwestie van de kip en het ei, die stickerplakkerij.

Dat (we) niet meer anders kunnen dan de geslachten aan hun kleding te herkennen is op zich al diep tragisch, maar dat (we) de rok wel en de broek niet tot uitgangspunt nemen is ronduit discriminerend.

Het is wellicht erg spijtig voor die kroegeigenaar; hij moet dan maar leren beter te ‘kijken’. Bij een zeer goede travestiet gaat hij overigens toch onderuit.

[mikvanes]

Willi:

Dat (we) niet meer anders kunnen dan de geslachten aan hun kleding te herkennen is op zich al diep tragisch,

Kom, kom, zo erg is dat nu ook weer niet. Bovendien kijken mensen in de praktijk ook echt wel naar de rest, dus het gezicht, het haar, wel of niet een baard, de lengte.

[mikvanes]

Willi:

Het is wellicht erg spijtig voor die kroegeigenaar; hij moet dan maar leren beter te ‘kijken’. Bij een zeer goede travestiet gaat hij overigens toch onderuit.

Het voorbeeld komt uit de praktijk en die eigenaar heeft een heel simpele en doeltreffende oplossing: alles dat er uitziet als vrouw, is vrouw; alles dat er uitziet als man, is man. Een overtuigend uitziende t beschouwt hij dus als vrouw.

Uit de praktijk is ook het tegenovergestelde voorbeeld bekend. Een t die zichzelf als vrouw ziet, maar qua uiterlijk nogal mannelijk overkomt, probeert een damestoilet binnen te gaan en wordt daar door de bewaking hardhandig uitgetrokken. Ze moet naar het mannentoilet.

Terug naar het begin van het topic. Jij voelt je man en je wilt man zijn. Op basis van je uiterlijk word je aangesproken met 'mevrouw'.

Jij vindt dat wat irritant en daar kan ik wel inkomen. Aan de andere kant kun je het die mensen ook niet echt kwalijk nemen, lijkt me.

Ik denk dat dit punt in heel veel discussies hier terug komt. Je bent man en wilt dat ook zijn, je trekt een rok aan. Sommigen gaan nog wat verder. En vervolgens merk je dat mensen je soms (even) zien als vrouw of niet meer willen geloven dat je gewoon man bent.

Wat is de oplossing?

[willi]

Jij vindt dat wat irritant en daar kan ik wel inkomen. Aan de andere kant kun je het die mensen ook niet echt kwalijk nemen, lijkt me.

Nee Mik, ik heb me afgeleerd dat irritant te vinden. Soms vind ik het wel grappig om te zien hoe de verwarring zich ontwikkelt; om daarna poeslief te zeggen: “het geeft niet hoor, een vrouw is ook een mens”, of iets van gelijke strekking.

[willi]

Er is maar één oplossing, die reflex: ‘rok = vrouw’ zo snel mogelijk afleren.
We hebben immers toch ook (aan)geleerd: ‘broek = effe wachte . . , man of vrouw’, gewoon door ook op andere dingen te letten. (lichaamsbouw, gezicht, houding, stem, make-up, haarlengte, enz.) Het moet dus kunnen.