Ja ... <zucht> ... ik ken dat gevoel. Zoals ik al eerder eens heb verteld: in rok geparkeerd staan aan de voordeur. Of snel iets willen doen in de tuin en plots beseffen dat ik een rok draag ... om vervolgens 10 minuten te staan twijfelen of ik al dan niet een short zal gaan aantrekken of dat ik datgene in de tuin zal uitstellen tot ik een broek draag.Jos schreef:ik ben op dezelfde manier begonnen, Henry; ik heb mijn containers voor de diverse soorten afval aan de straatkant naast mijn oprit staan en liep dan altijd in rok via de garage naar buiten (kon ik eventueel weer snel naar binnen vluchten )
Juist om dit soort zaken te vermijden en tergelijkertijd tenvolle van het 'rok'-gevoel te kunnen genieten, ben ik overgeschakeld op uitsluitend kilts voor openbaar gebruik. Ik weet dat ik al mijn rokken uit een damescollectie heb. Hoe goed sommige ook zitten, het zullen altijd damesrokken blijven. Alleen binnenshuis draag ik nu nog wel eens een rok.
Omdat ik tegenwoordig thuis (en in de nabije omgeving) zo vaak in kilt gezien wordt, komen er ook steeds vaker reacties. Mijn buren hebben ondertussen hun schroom overwonnen en durven mij over mijn kilts aan te spreken. Dus heb ik voor mezelf wel bereikt wat ik wou bereiken. Verlost zijn van die knellende versmachtende broek en van de vrijheid van een rok-achtig kledingstuk kunnen genieten. Trouwens ... <kijkt schichtig links en rechts> Sssst ... met die plooien achteraan de kilt, vind ik een kilt er heel vrouwelijk uitzien, net een plooirokje.
Henry L