Vrouwen willen van nature verleiden,hebben manipulatiedrang,de kunst om mannen te verleidden en te bespelen zoals ze uitkomt,dat is een algemeen gegeven.De kleding die ze uitkiezen geeft ze dus een ontzettend goed gevoel,buiten de opwinding die het mee veroorzaakt.
En ze mogen dat ook omdat het algemeen geaccepteerd is,mede door de overheersende heterosexuele voorkeur van de meesten.Een vrouw ' mag ' iets ' en de man ' mag ' kijken,maar ' mag ' zelf niet datgene.
Moeilijker is het niet.
Ja, dat klopt.
Jij vindt die specifieke vrouwenrol opwindend en aantrekkelijk en die mag jij -- volgens de heersende opvattingen -- niet spelen.
Aan de andere kant: niemand belet je die vrouwenrol te spelen. Ik speel hem van tijd tot tijd wel. Andrej speelt hem ook. Dus het kan wel. Hoewel dat in de praktijk voor lang niet iedereen is weggelegd.
Dus, als je hem wilt spelen, moet je dat gewoon doen. Niet zeuren, maar doen!
Aan de andere kant bekijk je het wel heel erg van één kant. Dat vrouwelijke uiterlijk komt niet zo maar. Gisteren was ik 6 uur bezig voordat ik klaar was. Die inspanning zie ik jou nog niet leveren. Maar als je dan te horen krijgt: "Hallo Lady Gaga," is het natuurlijk wel weer leuk.
Mik had het over onze discussies op dit forum te vergelijken met een godsdienst,wel daar zit wat in.De ene groep is zo gereformeerd en star,en zijn niet meer in staat helder en vrij te denken.Alleen hun eigen overtuiging kunnen ze nog als waar zien....en dan ben je ver heen vrees ik...
Ik bedoelde dat iedereen daar last van heeft. Dus ik, maar ook jij, Viqueen.
Het tegendeel is waar: ik vind de richting waarin mannen in rok het modegevoel van de massa proberen te beinvloeden juist, en interessant.
Ik denk dat je in grote lijnen 3 groepen mannen in rok hebt.
1. De mannen die tot de ontdekking komen dat ze eigenlijk vrouw (willen) zijn.
2. De echte mannenrokkers. Ze zijn gewoon man, maar dragen toevallig een rok omdat dat zo lekker is. Moet kunnen en iedereen vindt het dolletjes, maar niet heus.
3. De showgirls. Ze zijn niet gewoon man en niet gewoon vrouw, maar zien zichzelf als transgender en hebben geen last (meer) van het fetisj. Ze weten dat dat rok dragen heel veel gesodemieter kan geven, maar het hoort erbij. Andrej is een voorbeeld. Ik ben een minder tot de verbeelding sprekend voorbeeld.
De groepen 1 en 2 hebben in de praktijk niet of amper invloed op de mode en al ze die wel hebben, is die negatief. Mensen die het zien, denken: "Zo kan ik er dus beter niet bij gaan lopen."
Mensen als Andrej hebben onmiskenbaar invloed op de mode. Dus als je dat wilt, moet je hem gewoon navolgen. En dat betekent dus: het fetisj kwijt raken en bereid zijn heel veel inspanning te leveren om een mooi plaatje neer te zetten. En dat dat problemen levert in het sociale vlak: dat hoort erbij.
Dank je Mik,
dat helpt: de gewone mannenrokker doet niet veel aan de ontwikkeling van het modegevoel van de massa, omdat het plaatje dat hij neerzet in het algemeen als juist vermijdenswaardig gezien wordt.
Ik vermoed dat je gelijk hebt, maar ik vind het een grote teleurstelling. Kan een man in rok die als man wil overkomen, die een beetje zijn best doet met de rok zelf, maar vooral eronder en erboven, echt niet positief ervaren worden? Ik geloof dat het mij een enkele keer gelukt is. Een man stond stil midden in een drukke straat, nam me op, dacht na, en zei "schitterend!". Een paar meisjes stopten, en één van hen zei tegen me: "u hebt helemaal gelijk, met dit weer" - het was een warme dag. Ik had bij beide gelegenheden inderdaad wel mijn best gedaan, maar er was geen misverstand mogelijk - ik was een man in een rok.
Het is dat tussengebied tussen jouw tweede en derde groep, dat ik interessant vind. Het gaat dan om de mannenrokker die de fetisj voorbij is, die zich iets aantrekt van zijn omgeving, en die geen transgender aspiraties heeft. Groep 2b?. Het zal voorlopig een klein groepje blijven en sommigen zullen zich er ten onrechte toe rekenen. Ik weet dat het vaak de koers is die de mannenrokker wil volgen. Het is de probleemloze mannenrokker; jij zegt dat die groep zo klein is dat we onszelf voor de gek houden als we hem serieus nemen? En als het zou lukken zou het gros van het publiek, alle combinatievernuft ten spijt, hem nog altijd mijden en als een pervert zien; in dat geval is de slag misschien gewonnen (outfit, en mindset OK), maar de oorlog nog steeds verloren.
Jij wilt graag een tussengroep 2b, tussen de echte mannenrokkers en de showgirls/-boys in. Dus aan de ene kant wil je echt man blijven en aan de andere kant een leuk plaatje neerzetten. Kan dat niet?
Je wilt twee verschillende zaken tegelijkertijd. Je wilt echt man blijven en je wilt een rok dragen. Niets mis mee, maar op een gegeven moment moet je kiezen. Wat doe je dan? Wat vind je op dat moment belangrijker? Het plaatje of het man zijn?
Tegen die tijd zien andere mannen jou echter al lang niet meer als gewone man. Jij wijkt af. Jij hebt iets met rokken. Dat is vreemd en verdacht.
Tegelijkertijd heb jij je plaatje niet optimaal op orde, omdat je ook man wilt blijven. Het resultaat is dus dat je in het sociale verkeer niet de voordelen hebt van een goed werkend plaatje (probleem 1), terwijl je wel de nadelen hebt van het niet echt man zijn (probleem 2). Sociaal heb je een dubbele handicap.
Eigenlijk is het nog dramatischer. Want jij ziet jezelf nog steeds als gewone man en jij denkt dat ook andere mensen je zo zien. Je hebt dus zelf helemaal niet door, wat er eigenlijk speelt. Jij denkt dat alles volstrekt normaal is, terwijl en je uiterlijk niet meer klopt en je niet meer als gewone man (of vrouw) gezien wordt (probleem 3).
En nu zal er wel iemand gaan steigeren, maar over mensen in dat soort situaties hebben we inderdaad gegevens en die zijn niet echt opwekkend. Je zit in de shit en de vraag is, hoe lang je dat volhoudt.
Toch is de oplossing relatief simpel. Realiseer je dat je in de shit zit, dat mensen je niet zien als m/v, maar als iets tussenin (probleem 3 weg) en optimaliseer je plaatje (probleem 1 weg). Dus niet zeuren, maar aanpakken. (Je erkent probleem 2, maar je probeert je niet op de kop te laten zitten en je daar doorheen te vechten.)
Al met al ben je dus in categorie 3 van de showgirls terecht gekomen. Je probeert er perfect uit te zien en dat mensen je niet langer zien als m/v is dan maar zo.
Dit verhaal hier boven gaat op als je inderdaad gefocust bent op het neerzetten van een leuk plaatje. Op een gegeven moment kom je er dan wel achter dat je niet langer als gewone man wordt gezien, dat je toch door moet en dat je dan beter helemaal kunt kiezen voor het plaatje. Maar bij mannen-in-rok werkt dat vaak niet zo. Het gaat ze niet om dat mooie plaatje, maar om het zichzelf fijn voelen. Die rok is niet zo maar een kledingstuk, maar een fetish.
(Ik heb het even nagezocht via Google Geavanceerd, maar voor het Nederlands is ''fetish" een stuk gangbaarder dan "fetisj". De spelling die de Van Dale voorstelt, mist dus empirische grond.)
Door dat fetish sta je niet meer onbevangen tegenover die rok. Je krijgt wel dezelfde problemen als hierboven beschreven, maar je hebt ook nog eens te maken met dat fetish. Dat fetish werkt als een soort verslaving. Het dragen van die rok (soms is het wat ruimer dan alleen een rok) is heel erg leuk en fijn op de korte termijn, maar op de langere termijn (de persoon zelf kan dat dus gemakkelijk ontkennen of niet zien) werkt het niet goed uit. Dat fetish is dus eigenlijk het basisprobleem (probleem 0) en zo lang je dat niet opgelost hebt, kun je ook de andere problemen niet goed aanpakken en lukt het je zeker niet een goed plaatje neer te zetten.
Ik denk dus dat die groep 2b zichzelf zal legen. Misschien vergis ik me wel, maar op dit moment ken ik weinig mannen die duidelijk in groep 2b zouden moeten horen en niet in groep 2 of in groep 3. Zelf heb ik wel een tijd in die tussengroep gezeten, denk ik, maar op een gegeven moment merk je dat je als man toch niet geaccepteerd wordt en dat je plaatje in groep 3 veel meer mogelijkheden heeft en veel meer voordelen levert.
Laatst gewijzigd door mikvanes op 10 jan 2012 01:07, 1 keer totaal gewijzigd.
Je wilt echt man blijven en je wilt een rok dragen.
Wat vind je op dat moment belangrijker? Het plaatje of het man zijn?
Dit is ’n lastige. Dat (voor het publiek) man zijn vind ik eerlijk gezegd niet zo belangrijk. Daar komen ze tzt toch wel achter. Aan de andere kant, me uitsloven om ‘expliciet het publiek’ een plaatje (dat haar mogelijk bevalt) voor te zetten, vind ik ook niet zo belangrijk. Nee, een mooi plaatje voor mezelf maken, dát vind ik belangrijk. En als het publiek ’t dan ook mooi vindt, is dat mooi meegenomen.
Tegen die tijd zien andere mannen jouw echter al lang niet meer als gewone man. Jij wijkt af. Jij hebt iets met rokken. Dat is vreemd en verdacht.
Waar verdenken die andere mannen mij dan van? Dit is me toch niet helemaal duidelijk.
Het resultaat is dus dat je in het sociale verkeer niet de voordelen hebt van een goed werkend plaatje (probleem 1), terwijl je wel de nadelen hebt van het niet echt man zijn (probleem 2).
Du moment dat je je niét druk maakt om persé als man over te willen komen, vervallen zowel probleem 1 als 2, maar schep je een nieuw probleem. 1/2B De geslachtelijke herkenning; veroorzaakt door de ‘eenzijdige’ reactie van het publiek. (rok is vrouw, broek is manouw)
Eigenlijk is het nog dramatischer. Want jij ziet jezelf nog steeds als gewone man en jij denkt dat ook andere mensen je zo zien.
Mis! Ik zie mij dan niét als een ‘gewone’ man (godzijdank niet) en verwacht ook niet dat anderen me wel als een ‘gewone’ man zien. Met het NIET GEWOON ZIJN is immers niets mis. Gewoon is alleen maar saai. (elke man, die werkelijk iets voorstelt, is ‘ongewoon’)
Je hebt dus zelf helemaal niet door, wat er eigenlijk speelt. Jij denkt dat alles volstrekt normaal is, terwijl en je uiterlijk niet meer klopt en je niet meer als gewone man (of vrouw) gezien wordt (probleem 3).
Ik heb wel degelijk door wat ik speel, namelijk: ‘iemand die door de toegepaste kleding het risico loopt voor een vrouw te worden aangezien’.
Al met al ben je dus in categorie 3 van de showgirls terecht gekomen. Je probeert er perfect uit te zien en dat mensen je niet langer zien als m/v is dan maar zo.
Iemand in categorie 3 houdt zich bezig met het manipuleren van zijn publiek en dát doe ik dus niét. In ieder geval niet opzettelijk.
Het gaat de goede kant op met de rok voor mannen.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Het resultaat is dus dat je in het sociale verkeer niet de voordelen hebt van een goed werkend plaatje (probleem 1), terwijl je wel de nadelen hebt van het niet echt man zijn (probleem 2).
Du moment dat je je niét druk maakt om persé als man over te willen komen, vervallen zowel probleem 1 als 2, maar schep je een nieuw probleem. 1/2B De geslachtelijke herkenning; veroorzaakt door de ‘eenzijdige’ reactie van het publiek. (rok is vrouw, broek is manouw)
Het voordeel van het niet langer krampachtig als man proberen over te komen, is dat je je plaatje beter kunt optimaliseren. Je zit minder in het mannelijke keurslijf gevangen. En omdat andere mannen je toch al niet als echte man zagen, ga je er dus uiteindelijk alleen maar op vooruit.
En over dat probleem van die geslachtelijke herkenning maak je je dan ook niet langer druk.
Ik heb wel degelijk door wat er speelt, namelijk: ‘iemand die door de toegepaste kleding het risico loopt voor een vrouw te worden aangezien’.
Het probleem is niet dat je als vrouw wordt gezien, want dat loopt in het echt niet zo'n vaart. Het probleem is dat mannen je niet langer als medeman accepteren, maar ook niet als vrouw. (Ze willen/moeten je dus gewoon niet meer.)
Laatst gewijzigd door mikvanes op 10 jan 2012 01:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Het probleem is niet dat je als vrouw wordt gezien, want dat loopt in het echt niet zo'n vaart.
Ach, dat hang van de omstandigheden af. Duisternis, plaats en uitvoerigheid van het plaatje.
Laten we eerlijk zijn, zodra je er leuk/mooi gekleed uitziet wordt je alleen al om dié reden tot vrouw gebombardeerd. Het mooi/leuk = vrouw automatisme.
Het probleem is dat mannen je niet langer als medeman accepteren, maar ook niet als vrouw
Natuurlijk, ‘gewone’ mannen generen zich voor een man die zich niet houdt aan het (verstarde) kledingreglement. Wel, dat is hun probleem. Mannen interesseren me zo matig, dat ik er geen probleem mee heb.
Het gaat de goede kant op met de rok voor mannen.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
