Saaibestrijding
Geplaatst: 06 dec 2011 15:33
Al jaren sta ik verbaasd te kijken hoe onnozel en kortzichtig de meeste mensen zich de wet laten voorschrijven door de bekrompen wereld om hen heen. Vooral op het gebied van kleding is dat verbijsterend. De menselijke biotoop heeft een kledingindustrie voortgebracht die voor de mannelijke helft van de westerse bevolking al twee eeuwen niet verder komt dan het broekje-jasje-dasje-denken. Nou, vooruit dan, de spijkerbroek kwam erbij. Een ramp. Het is een van de meest afschuwelijke objecten die ik ken. Niet alleen vanwege de lelijkheid: in geen enkel ander kledingstuk is de dictatuur van de kledingindustrie zichtbaarder dan in een spijkerbroek.
Mijn eigenzinnige karakter leidt er al jaren toe dat ik me wat anders kleed dan de meeste mannen. Een stuk kleurrijker. Letterlijk, maar vooral figuurlijk. Ik ga daarbij niet af op 'zo hoort het nou eenmaal', maar op mijn eigen ideeën, smaak en -uiteraard- de mening van mijn echtgenote. De sfeer in mijn geboorte- woon- en werkstad Maastricht is ook uitnodigend: mensen oordelen er wat minder op het eerste gezicht dan in het westen van Nederland en veel creatieve uitingen worden op ingetogen wijze gewaardeerd. Bovendien heb ik mijn beroep van kunstenaar/ontwerper natuurlijk ook mee.
Ik draag vaak een rok. Wanneer en waar ik maar wil. Lang, kort, gelaagd, recht of ballon. Het is voor mij en de wereld om me heen niets bijzonders. Mensen kennen me niet anders. Niet alleen rokken maken deel uit van mijn kledingkast, ook bijvoorbeeld jurken, tunieken, schorten, maillots en de wijde broeken die in het Frans zo mooi worden aangeduid als sarouels. Ik draag ook veel voor mannen opmerkelijke schoenen zoals de platte schoenen die bekend staan als ballerina's.
Hoewel veel van deze kledingtypes vooral door vrouwen gedragen worden draag ik nooit vrouwenkleding. Al mijn kleding is ontstaan als mannenkleding, met een mannelijke, of op zijn minst, een unisex snit. Soms zijn de stukken het resultaat van mijn eigen werk achter de naaimachine, maar meestal bedenken en maken creatievelingen op de meest uiteenlopende plaatsen op de wereld mijn kleding. Duur? Moeilijk? Onzin. Via website als het Amerikaanse Etsy, het Duitse Dawanda of het Franse ALittleMarket kun je eenvoudig contact leggen met ontwerpers en makers die alleszins redelijke prijzen hanteren. En je weet dat je niet loopt in kleding die met kinderhandjes in een sweatshop is gemaakt.
Omdat ik veel vragen kreeg waar ik wat vandaan had, we de discussie een beetje willen helpen en we denken dat het dragen van een rok door de man geen doel op zich moet zijn, hebben we een paar jaar geleden de weblog Saaibestrijding in het leven geroepen: http://www.saaibestrijding.blogspot.com. Kijk er eens op. Ik ben benieuwd naar reacties via dit forum. Wie weet komt er een inhoudelijk aardige discussie van.
Mijn eigenzinnige karakter leidt er al jaren toe dat ik me wat anders kleed dan de meeste mannen. Een stuk kleurrijker. Letterlijk, maar vooral figuurlijk. Ik ga daarbij niet af op 'zo hoort het nou eenmaal', maar op mijn eigen ideeën, smaak en -uiteraard- de mening van mijn echtgenote. De sfeer in mijn geboorte- woon- en werkstad Maastricht is ook uitnodigend: mensen oordelen er wat minder op het eerste gezicht dan in het westen van Nederland en veel creatieve uitingen worden op ingetogen wijze gewaardeerd. Bovendien heb ik mijn beroep van kunstenaar/ontwerper natuurlijk ook mee.
Ik draag vaak een rok. Wanneer en waar ik maar wil. Lang, kort, gelaagd, recht of ballon. Het is voor mij en de wereld om me heen niets bijzonders. Mensen kennen me niet anders. Niet alleen rokken maken deel uit van mijn kledingkast, ook bijvoorbeeld jurken, tunieken, schorten, maillots en de wijde broeken die in het Frans zo mooi worden aangeduid als sarouels. Ik draag ook veel voor mannen opmerkelijke schoenen zoals de platte schoenen die bekend staan als ballerina's.
Hoewel veel van deze kledingtypes vooral door vrouwen gedragen worden draag ik nooit vrouwenkleding. Al mijn kleding is ontstaan als mannenkleding, met een mannelijke, of op zijn minst, een unisex snit. Soms zijn de stukken het resultaat van mijn eigen werk achter de naaimachine, maar meestal bedenken en maken creatievelingen op de meest uiteenlopende plaatsen op de wereld mijn kleding. Duur? Moeilijk? Onzin. Via website als het Amerikaanse Etsy, het Duitse Dawanda of het Franse ALittleMarket kun je eenvoudig contact leggen met ontwerpers en makers die alleszins redelijke prijzen hanteren. En je weet dat je niet loopt in kleding die met kinderhandjes in een sweatshop is gemaakt.
Omdat ik veel vragen kreeg waar ik wat vandaan had, we de discussie een beetje willen helpen en we denken dat het dragen van een rok door de man geen doel op zich moet zijn, hebben we een paar jaar geleden de weblog Saaibestrijding in het leven geroepen: http://www.saaibestrijding.blogspot.com. Kijk er eens op. Ik ben benieuwd naar reacties via dit forum. Wie weet komt er een inhoudelijk aardige discussie van.