Pagina 3 van 5

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 08 aug 2017 19:31
door Jos
ik ben heel blij dat mijn gezin en ook een groot deel van de familie mijn rok accepteren: Ik krijg geen commentaar dat zij vinden dat het niet kan.
Ik draag mijn rok momenteel overal, behalve op het werk, daar wordt nog steeds moeilijk over gedaan. Opmerkingen zoals doet dat maar als hobby thuis, maar niet hier, zijn normaal.
Verder draag ik altijd en overal een rok, ook op vakantie
Alleen als ik ga zwemmen draag ik een zwembroek; een zwemrokje is geen echt alternatief ;)

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 08 aug 2017 22:31
door wimjansma
Ik zal me in mijn rokje niet aan mijn familie vertonen. Mijn vrouw zal dat beslist niet willen, en mijn familie zal het beslist niet begrijpen. Mijn vrouw en kinderen zijn mij dierbaar en ik zou niet willen dat er uitsluitend om een kledingstukje enige verwijdering tussen ons zou ontstaan. En dus beperk ik mij tot thuis en in de tuin. En een heel enkele keer tot een uitje met mijn brommertje in een heerlijk, lekker luchtig, klein, kort, lekker zittend, fladderend rokje.

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 09 aug 2017 08:00
door Yvan
Mijn broers zijn het ondertussen al gewoon. Als ze op bezoek komen en ik heb eens geen rok aan, dan vragen ze al of ik ziek ben. Openbaar ga ik regelmatig in kilt, in een gewone rok minder. De rest van de familie weet ervan, maar aangezien we, als familie, zo'n beetje over alle windstreken van Belgiƫ verspreid wonen, hebben we niet echt zoveel contact met elkaar.

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 24 aug 2017 16:27
door beachlion
M'n vrouw begint nu toch wel gewend te raken aan m'n rokken. Ook de angst voor wat de buren ervan zeggen ebt langzaam weg.
In de namiddag komt familie na bijna een volle dag in de auto ons bezoeken. De vrouw (schoonzus van m'n vrouw) neemt geen blad voor de mond en heeft ook in het gezin duidelijk de broek aan. We ontmoeten elkaar in een restaurant voor een gezamenlijk diner. Bij een vorig bezoek vroeg m'n vrouw nog om in een broek naar het restaurant te gaan maar deze keer heeft ze het er niet over gehad. Dus is er vooruitgang te bespeuren.

Nog geen echte acceptatie

Geplaatst: 08 okt 2017 23:42
door beachlion
Gisteren was het de verjaardag van m'n vrouws dochter. Ze heeft een mentale handicap en kan daardoor op luide en onverwachte wijze reageren op de dingen om haar heen. Ook heeft ze totaal geen idee wat waarheid en leugen is. Om haar zin te krijgen liegt ze erger dan Trump. Daarom gaan we naar een restaurant waar het meestal druk en rumoerig is. Bovendien is er een soort van snuisterijenwinkeltje aan verbonden. Omdat ze ook nog eens "obsessive posessive" is, oftewel ze wil alles wat ze in een winkel ziet of wat ze op de TV in commercials ziet hebben. Dus dat winkeltje is een goede plek voor haar om onder toezicht rond te lopen en haar verjaardagscadeautje uit te zoeken.

Het restaurant, Cracker Barrel, is een keten dat zich specialiseert in de zuidelijke keuken en dan in het bijzonder de huiselijke gerechten.

https://www.crackerbarrel.com/menu

En zo hadden we afgesproken met wat vriendinnen van m'n vrouw om daar rond 16:00 te verzamelen. Maar drie personen stonden vast op de snelweg vanwege een wegversmalling. In de USA is het begeleiden van de verkeerstroom uiterst gebrekkig. De wegversmalling kwam door wegwerkzaamheden maar er werkte niemand op zaterdag. Ook was er geen enkele aanwijzing voor de stremming zodat je als het ware in een fuik liep. Het restaurant is kwa manier van werken te vergelijken met Van der Valk. Geen slechte pot maar snel eten en snel weer weg want dan komt de volgende ploeg er aan. Daardoor konden we geen tafel voor ons toen incomplete gezelschap krijgen. Of wachten of aan tafel met war er aanwezig was. We besloten te wachten.

Ruim een uur later was dan eindelijk het gezelschap compleet en konden we met 7 personen aan het diner beginnen. Er werd wel onderling en ook tegen de manager gemopperd over de manier van handelen maar dat verstomde geleidelijk toen het eten op tafel kwam. Zoals gezegd is het eten overvloedig en goed van kwaliteit ondanks de snelle manier van bereiden. Zo tegen 18:30 braken we op.

Voordat we vertrokken liep ik in een rok rond. Ik had er al boodschappen (wandelend) in gedaan maar Lissa vond het prettiger voor haar om niet in een rok te gaan. Dus trok ik een short aan dat lekker kort was, 5 cm binnenbeenlengte. Na terugkeer moest ik nog m'n wekelijkse boodschappen doen. Daar ging natuurlijk wel de rok voor aan. De rok die ik veel in huis draag (38 cm) had vlekken. Ik ben waarschijnlijk ergens in gaan zitten. Met water en zeep maakte ik het gisterenavond schoon en hing het op een rekje te drogen. Deze morgen moest ik natuurlijk een rok aan en omdat ik gisteren niet in rok naar het restaurant kon en omdat m'n to go rok nog vochtig was trok ik een kortere rok aan. Deze is 35 cm lang (zie foto) en ik moet erg oppassen hoe en waar ik zit! Maar het voelt wel lekker fris en luchtig aan. Lissa merkte wel m'n kortere rok op maar de vriendin die zondagmorgen meestal op bezoek is maakte er geen opmerking over. Ze is nog steeds tegen. Maar daar trek ik me niets van aan.

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 10 okt 2017 20:48
door musa
Dure winkel.

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 02 nov 2017 15:58
door Redhawkje
De directe familie weet het ook, en heeft mij gezien in kiltje/rokje met schotse ruit. Ze weten allemaal dat ik een apart geval ben of beter altijd al was.

Het gaat makkelijker dan gedacht. :D

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 02 nov 2017 17:44
door beachlion
Het helpt inderdaad als je in wijde kring bekend staat als apart. Ik heb me nooit laten weerhouden door sociale conventies. Ik hield echter wel rekening met de omgeving. Als de gelegenheid het vereiste gedroeg ik me wel gepast. Een kwestie van balans, geven en nemen.

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 02 nov 2017 19:48
door john
Afgelopen voorjaar hadden wij met overigens prima (rok)weer een neven-en nichtendag. Dat was bij mij de eerste actie om in mijn kilt te verschijnen 'bij de familie'. Uiteraard kwam iemand de bekende vraag.

In september hadden wij onze jaarlijkse familiedag met naast de neven/nichten ook de ooms en tantes en hun kleinkinderen.
Omdat die zondag ook weer een prima rokweer dag was, heb ik ook toen een kilt aangtrokken.
De meest opvallende reactie of ik ook van mijn moeder nog haar schotse rok (jaren 70, rode MacStuart-tartan) had.

Verder weten ze nu wel dat ik graag een kilt draag. Een rok is mogelijk nog een brugje te ver.

John

Re: De rok en de familie

Geplaatst: 02 nov 2017 22:35
door beachlion
Dit soort van dingen moet je langzaam opbouwen. Het beeld van jou in een kilt moet worden vertaald naar de verschillende mentale instellingen van de familieleden plus het onderling uitwisselen van opinies omtrent jouw kilt. Ik denk dat je volgend jaar wel in een rok kunt verschijnen die een beetje in het profiel past van een kilt.
Er is in ieder geval een soort van acceptatie anders had je nu wel commentaar gehad.