Onlangs op een feestje, waar een twintig-tal genodigden waren, zat er één man in rok : ik. Ook nog één vrouw in een kleed+panty. Ik droeg een lange plooirok met schotse ruiten, geen echte kilt dus. De hele avond met haast iedereen
gepraat (en gedronken). Na thuiskomst realiseerde ik me dat helemaal niemand wat over mijn kledij gezegd had,
zelfs geen rare blik, zelfs geen zinspeling, totaal geen reactie. Voor 14 onder hen was ik nochtans onbekend.
Dit is een fijne rokervaring, en zo hoort het eigenlijk te zijn: iedereen in zijn waarde laten en accepteren dat je
een eigen persoonlijkheid hebt.
zo hoort het
zo hoort het
Na eeuwen is de ROK VOOR MANNEN helaas in onbruik geraakt in onze cultuur maar er is geen enkele reden om aan te nemen dat dit zo moet blijven. Het is ons volste recht om dit kledingstuk terug in te voeren als aanvulling bij de pantalon.
Re: zo hoort het
Mooi om te horen Rokwens, dan kan je eindelijk jezelf zijn alsof je daar in een broek gezeten zou hebben. Dat is toch een genot om van te genieten.