Bezienswaardigheid?
Bezienswaardigheid?
Vanavond express over een winkelcentrum heengelopen waar het koopavond was. Gewoon benieuwd in de zekerheid heel wat mensen tegen te komen, naar reacties, lichaamstaal of wat voor vragende gezichten dan ook. Zo keek ik zelf ook weleens achterom en zag ik dat degeen die mij net had gesignaleerd als man/rok-combinatie mij regelmatig nakeek. Die zagen mij echt wel als een soort bezienswaardigheid. Of het nu puur om de rok ging of dat men ook in de gaten had dat ik een zwarte legging eronder had weet ik niet. Ik weet wel dat er voorlopig wel enige reuring zal blijven bestaan als men een man in een rok ziet lopen. Niets erg, zo vallen we op. Het valt mij op dat ik er in het openbaar al heel wat gemakkelijker mee omga. Ik heb echt iets van "kijk maar, enne...hoe vind je het me staan".
Re: Bezienswaardigheid?
Hardstikke goed Rinus. Ga zo door. Meer mannen in rok in het openbaar geeft eerder het signaal dat het normaal begint te worden. Precies wat we willen. Blijf je ervaringen delen !!!!
Wiha,
beheerder & webmaster
http://www.rokvoormannen.nl
beheerder & webmaster
http://www.rokvoormannen.nl
Re: Bezienswaardigheid?
Prima gedaan, Rinus. Ik kijk niet eens meer achterom of mensen naar mij kijken. De kans dat ze dat doen, is zondermeer aanwezig. Daar ben ik mij terdege van bewust. Dat kan mij ook niets schelen. Zolang het maar bij kijken blijft, en niet verbaal wordt. Dat is wel iets irritants.
Ja bij toeval als ik ze passeer en recht in het gezicht kijk dan zou ik een reactie kunnen bespeuren. Ook dat valt 100% mee. In het begin, toen ik net in het openbaar rokken ging dragen, keek ik weleens achterom, maar toen was ik nog niet zo zeker van mijn zaak als heden. En dan zag je inderdaad dat er wel mensen waren die om liepen te kijken. Soms eenmalig, soms een aantal keren. Van heb ik het nu goed gezien. Omkijken kan juist uitnodigen dat mensen meer gaan reageren, dan ze eigenlijk hadden willen doen. Hoeft niet, maar kan. Nogmaals kijken doen ze toch wel, en je merkt vanzelf wel of er kritiek is. Maar door niet achterom te kijken verklein je dit wel.
Verder wens ik je veel succes in je verdere stappen zetten in rokdragen in het openbaar.
Ja bij toeval als ik ze passeer en recht in het gezicht kijk dan zou ik een reactie kunnen bespeuren. Ook dat valt 100% mee. In het begin, toen ik net in het openbaar rokken ging dragen, keek ik weleens achterom, maar toen was ik nog niet zo zeker van mijn zaak als heden. En dan zag je inderdaad dat er wel mensen waren die om liepen te kijken. Soms eenmalig, soms een aantal keren. Van heb ik het nu goed gezien. Omkijken kan juist uitnodigen dat mensen meer gaan reageren, dan ze eigenlijk hadden willen doen. Hoeft niet, maar kan. Nogmaals kijken doen ze toch wel, en je merkt vanzelf wel of er kritiek is. Maar door niet achterom te kijken verklein je dit wel.
Verder wens ik je veel succes in je verdere stappen zetten in rokdragen in het openbaar.
Re: Bezienswaardigheid?
Zo lang het aantal rok dragende mannen onder de 1% blijft zal het grote publiek (en ikzelf 
) blijven kijken. echter kijken is lang niet altijd negatief, veelal is het gewoon belangstelling voor iets wat je niet elke dag ziet.
) blijven kijken. echter kijken is lang niet altijd negatief, veelal is het gewoon belangstelling voor iets wat je niet elke dag ziet.kleding moet je beschermen tegen de elementen, hoe het er uit ziet is je eigen zaak
Re: Bezienswaardigheid?
Ik heb eigenlijk nooit echt veel problemen gehad met het staren van de mensen naar mij wanneer ik in rok ben.
En dat komt waarschijnlijk omdat ik al heel mijn carrière regelmatig aangestaard word.
Ik ben militair zoals sommige al weten, luchtmacht, dus blauw uniform.
In het begin van mijn opleiding ( 3 jaar militaire school , had toen nog geen auto het eerste jaar), ging ik met de trein en bus op en af. In de stad van de militaire school was je daar een normaal persoon zoals een ander, iedereen inwoner daar, kende de school. Maar als ik in het station van Brugge ( woonde toen nog bij mijn ouders thuis ) aankwam viel ik op. Er waren wel landmacht kazernes rond Brugge maar die hadden een kaki uniform.
Dus als ik op de bus stond te wachten werd ik constant aangegaapt of kwamen ze op mij af, om de weg te vragen of problemen te melden, er waren dus ook mensen die dachten dat ik van de politie was.
Nu is dat, 26 jaar later, fenomeen nog steeds. Ik werk ondertussen op de luchtmachtbasis in Koksijde, wanneer ik ( of mijn collega's, want ook zijn komen dat tegen ) daar een winkel binnenloop zal er niemand raar opkijken, want de mensen zijn het gewoon van ons te zien.
Maar loop ik 30 Km verder in Oudenburg waar ik nu woon, een winkel in mijn blauw uniform binnen, sta iedereen naar mij te kijken, nu merendeel zal denken dat ik van de politie ben en voor een diefstal of iets de winkel binnenkom.
Wat dan wel leuk is, op weg naar huis doe ik een stukje snelweg, en dan vooral in de zomermaanden wanneer alles goed zichtbaar is, en ik in mijn bleekblauwe uniformhemd met graden op naar huis rij. Ik hou mijn dan juist aan de opgelegde 120Km/uur, en dan gebeurd het regelmatig dat er een auto wilt voorbij steken, maar wanneer het zich op gelijke hoogte van mijn bevindt, terug vertraagt en achter mij blijft.
In de laatste jaren ben ik al enkele keren voor mijn werk kortstondig naar Afghanistan geweest(de laatste keer deze zomer was naar Khandagar ). Bij Khandagar is er een luchtmachtbasis vanwaar alle gevechtsoperatie in het zuiden vertrekken. Er zijn daar dagelijks ( 24 uur nonstop) meer vliegbewegingen dan Zaventem.
Deze zomer zaten er daar al zo’n 18000 man, en werd er al bijgebouwd voor zeker 5000 man extra tegen eind dit jaar. De basis ligt midden in een woestijn gebied, dus iedereen zijn gevechtkostuum is in dessertkleuren ( beige bleekbruin – grijs ). Hier in Europa dragen we standaard de woodland kleuren ( groen kaki bruin ). Een dessert kostuumke krijg je maar pas als je voor een redelijke tijd naar ginder gaat. Dus voor die korte periode en het feit dat we niet buiten de basis moesten zijn kregen we telkens geen dessert kostuumke. Dus moesten we in ons woodland naar ginder.
Dus alhoewel we allemaal militairen onder elkaar zijn en het feit dat alle westerse militairen hun basistenue het woodland type is, kan ik je verzekeren, wanneer je daar met zeven man in t’groen rondloop tussen enkele duizenden in ’t beige je wel degelijk bekijks heb. Maar dan eender met een blik van “ allé hebben die pipo’s dat niet door dat ze hier in een woestijn zitten.”.
Word mede verstrekt door het feit dat jezelf al opvallen vind , doordat je niet in hetzelfde kostuumke loopt zoals de rest . In hun beperkte vrij tijd kan je daar als militair bugerkledij dragen, bij de meeste wordt dat sportkledij. En alhoewel er daar voor minsten 1/3 vrouwen zijn heb ik daar op de basissen nog nooit een vrouw in rok gezien. Blijkbaar een not done .
Ook sta ik al van mijn late tienerjaren regelmatig op een podium bij de optredens van de diverse covergroepen waar ik al de jaren al bij gespeeld heb. Iedereen sta dan ook naar je te staren terwijl je ding doet . Sommige collega’s muziekanten hebben vooraf dikwijls last van de zenuwen, ik nooit vooraf, maar mis ik ergens onderweg met een akkoord of timming dan beginnen mijn zenuwen op te komen. Dan krijg ik de indruk dat iedereen naar mij kijkt omdat ik gemist heb, maar dat kijken doen ze juist evenveel of even weinig als voordat ik miste. Want bij achteraf navraag is er meestal niemand die het opgemerkt heeft.
Zo is het meestal ook bij ons rok dragen, we zijn veel meer en rapper getriggerd op gebeurtenissen rondom ons. Er zal wel meer gekeken of eens gelachen worden, maar niet alle blikken zijn echt op onze rok dragen gericht, en niet elke lach gaat over ons. Maar ze maken ons wel op zo’n moment onzekerder.
Ludwigcw
En dat komt waarschijnlijk omdat ik al heel mijn carrière regelmatig aangestaard word.
Ik ben militair zoals sommige al weten, luchtmacht, dus blauw uniform.
In het begin van mijn opleiding ( 3 jaar militaire school , had toen nog geen auto het eerste jaar), ging ik met de trein en bus op en af. In de stad van de militaire school was je daar een normaal persoon zoals een ander, iedereen inwoner daar, kende de school. Maar als ik in het station van Brugge ( woonde toen nog bij mijn ouders thuis ) aankwam viel ik op. Er waren wel landmacht kazernes rond Brugge maar die hadden een kaki uniform.
Dus als ik op de bus stond te wachten werd ik constant aangegaapt of kwamen ze op mij af, om de weg te vragen of problemen te melden, er waren dus ook mensen die dachten dat ik van de politie was.
Nu is dat, 26 jaar later, fenomeen nog steeds. Ik werk ondertussen op de luchtmachtbasis in Koksijde, wanneer ik ( of mijn collega's, want ook zijn komen dat tegen ) daar een winkel binnenloop zal er niemand raar opkijken, want de mensen zijn het gewoon van ons te zien.
Maar loop ik 30 Km verder in Oudenburg waar ik nu woon, een winkel in mijn blauw uniform binnen, sta iedereen naar mij te kijken, nu merendeel zal denken dat ik van de politie ben en voor een diefstal of iets de winkel binnenkom.
Wat dan wel leuk is, op weg naar huis doe ik een stukje snelweg, en dan vooral in de zomermaanden wanneer alles goed zichtbaar is, en ik in mijn bleekblauwe uniformhemd met graden op naar huis rij. Ik hou mijn dan juist aan de opgelegde 120Km/uur, en dan gebeurd het regelmatig dat er een auto wilt voorbij steken, maar wanneer het zich op gelijke hoogte van mijn bevindt, terug vertraagt en achter mij blijft.
In de laatste jaren ben ik al enkele keren voor mijn werk kortstondig naar Afghanistan geweest(de laatste keer deze zomer was naar Khandagar ). Bij Khandagar is er een luchtmachtbasis vanwaar alle gevechtsoperatie in het zuiden vertrekken. Er zijn daar dagelijks ( 24 uur nonstop) meer vliegbewegingen dan Zaventem.
Deze zomer zaten er daar al zo’n 18000 man, en werd er al bijgebouwd voor zeker 5000 man extra tegen eind dit jaar. De basis ligt midden in een woestijn gebied, dus iedereen zijn gevechtkostuum is in dessertkleuren ( beige bleekbruin – grijs ). Hier in Europa dragen we standaard de woodland kleuren ( groen kaki bruin ). Een dessert kostuumke krijg je maar pas als je voor een redelijke tijd naar ginder gaat. Dus voor die korte periode en het feit dat we niet buiten de basis moesten zijn kregen we telkens geen dessert kostuumke. Dus moesten we in ons woodland naar ginder.
Dus alhoewel we allemaal militairen onder elkaar zijn en het feit dat alle westerse militairen hun basistenue het woodland type is, kan ik je verzekeren, wanneer je daar met zeven man in t’groen rondloop tussen enkele duizenden in ’t beige je wel degelijk bekijks heb. Maar dan eender met een blik van “ allé hebben die pipo’s dat niet door dat ze hier in een woestijn zitten.”.
Word mede verstrekt door het feit dat jezelf al opvallen vind , doordat je niet in hetzelfde kostuumke loopt zoals de rest . In hun beperkte vrij tijd kan je daar als militair bugerkledij dragen, bij de meeste wordt dat sportkledij. En alhoewel er daar voor minsten 1/3 vrouwen zijn heb ik daar op de basissen nog nooit een vrouw in rok gezien. Blijkbaar een not done .
Ook sta ik al van mijn late tienerjaren regelmatig op een podium bij de optredens van de diverse covergroepen waar ik al de jaren al bij gespeeld heb. Iedereen sta dan ook naar je te staren terwijl je ding doet . Sommige collega’s muziekanten hebben vooraf dikwijls last van de zenuwen, ik nooit vooraf, maar mis ik ergens onderweg met een akkoord of timming dan beginnen mijn zenuwen op te komen. Dan krijg ik de indruk dat iedereen naar mij kijkt omdat ik gemist heb, maar dat kijken doen ze juist evenveel of even weinig als voordat ik miste. Want bij achteraf navraag is er meestal niemand die het opgemerkt heeft.
Zo is het meestal ook bij ons rok dragen, we zijn veel meer en rapper getriggerd op gebeurtenissen rondom ons. Er zal wel meer gekeken of eens gelachen worden, maar niet alle blikken zijn echt op onze rok dragen gericht, en niet elke lach gaat over ons. Maar ze maken ons wel op zo’n moment onzekerder.
Ludwigcw
Re: Bezienswaardigheid?
ongelooflijk hoe iedereen er maar op gefocused is om zo normaal mogelijk te doen en niet op te vallen, zodat ieder ander, die dit niet doet, meteen opvalt en een hoop bekijks heeft, zoals ludwigcw beschrijft. Ik wist niet, dat het bij militairen ook zo erg is.
Ik moet zeggen, dat ik in het verre verleden vaker veel commentaar heb gehad door mijn afwijkende optreden (anders reageren dan mijn collega's) en daardoor ook gewend ben aan opmerkingen.
Ik ga er dan ook vanuit, dat als ik in rok in het openbaar loop, dat een deel van het commentaar voor mij zou kunnen zijn, maar voel mij niet geroepen om mij hier iets van aan te trekken.
Ik moet zeggen, dat ik in het verre verleden vaker veel commentaar heb gehad door mijn afwijkende optreden (anders reageren dan mijn collega's) en daardoor ook gewend ben aan opmerkingen.
Ik ga er dan ook vanuit, dat als ik in rok in het openbaar loop, dat een deel van het commentaar voor mij zou kunnen zijn, maar voel mij niet geroepen om mij hier iets van aan te trekken.
een fervent rokdrager