Het is lang geleden, maar vanmorgen was het weer zover.
Ik moet zo eens in de twee maanden mijn bloed laten onderzoeken en ga daarvoor naar het plaatselijke gezondheidscentrum. Helaas was het prikgebeuren verhuist naar het ernaast liggende verzorgingshuis, zodat de 'ouwetjes' onder de patiënten dan niet zover hoeven te lopen.
Deze morgen besloot ik zo gekleed als ik was, ter prik te gaan. In grijze legging met zwarte beenwarmers tot aan de knie, zwarte, platte laarzen en een tamelijk wijd, lang tuniek in de kleur grijs met een eveneens grijze brede riem, laag op de heupen. En uiteraard mijn zwarte jack, dat in de taille sluit met elastiek.
Ik geef toe dat de onder het jack uitstekende deel van de tuniek het beeld vormde van een rok.
De prikzusters zijn wel wat gewend van mij, (evenals de andere prikhalers) maar de bevolking van het verzorgingshuis uiteraard niet.
Bij het verlaten van de grote babbelruimte/prikruimte passeerde ik drie dames op leeftijd, waarvan er één duidelijk zij: “let op!” en daarbij in mijn richting keek.
Wel, het was duidelijk; ik was de bezienswaardigheid. Drie met mij meedraaiende, moeilijk kijkende hoofden.
Normaal loop ik in zulke gevallen gewoon door, maar niet vanmorgen.
“Goede morgen dames, is er iets?” vroeg ik beleefd en ging, hen om beurten aankijkend, bij hun tafeltje staan.
Een gruwelijk lelijk, oud wijf antwoordde op spottende toon: “nee hoor meneer” en daarna haar medetangen grijnzend aankijkend: “mevrouw!”.
Hoofdschuddend ben ik toen doorgelopen. Stom, ik had natuurlijk moeten zeggen: “dag dames, . . eh, heren”, want ze droegen alle drie broeken over hun uitpuilende, baggervette kont.
Jammer!
In het verzorgingshuis
In het verzorgingshuis
Het gaat de goede kant op met de rok voor mannen.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Re: In het verzorgingshuis
He bah wat vervelend die reactie!
Het geeft ook meteen een mooi beeld van de generatie waar ik ook het meeste moeite mee heb, want enige ruimte voor eigen ideeën is er bij die oudjes meestal niet (de positieve uitzondering daargelaten).
Het geeft ook meteen een mooi beeld van de generatie waar ik ook het meeste moeite mee heb, want enige ruimte voor eigen ideeën is er bij die oudjes meestal niet (de positieve uitzondering daargelaten).
kleding moet je beschermen tegen de elementen, hoe het er uit ziet is je eigen zaak
Re: In het verzorgingshuis
Vorige week was ik in het ziekenhuis,voor mijn Moeder[onderzoek] en zat mooi in zo'n wachtruimte,kwam er een vrij jonge vrouw binnen....en die zag ik ook vanuit mijn ooghoeken,hoe ze mij zo onopvallend mogelijk ,van onder naar boven probeerde te bekijken.
Zelfs laarzen en broek is al heel vreemd.
Ik probeer me daar bij neer te leggen...als man hou je niet van kleding,en je doet al helemaal niks aan wat afwijkt.Het is niet normaal,en de samenleving zal het ook altijd zien als iets abnormaals.
Ik hoop met de tijd dat ik er boven kan staan,en genieten van mijn leven,ik blijf de samenleving zien als afwijkend,kudde gedrag is in mijn ogen ziek,niet iemand die anders durft te zijn.
Zelfs laarzen en broek is al heel vreemd.
Ik probeer me daar bij neer te leggen...als man hou je niet van kleding,en je doet al helemaal niks aan wat afwijkt.Het is niet normaal,en de samenleving zal het ook altijd zien als iets abnormaals.
Ik hoop met de tijd dat ik er boven kan staan,en genieten van mijn leven,ik blijf de samenleving zien als afwijkend,kudde gedrag is in mijn ogen ziek,niet iemand die anders durft te zijn.
Re: In het verzorgingshuis
Ja Viqueen, men is er vlot bij om je 'anders' gekleed te vinden. Zelfs als je je als man modieus kleed, wordt er al twijfelend naar je gekeken.
Een driedelig kostuum in een andere kleur dan zwart of grijs is al gauw iets voor homo’s.
Wat denk je van een spijkerbroek met omgeslagen pijpen en daaronder bruine laarzen met een iéts hogere hak, zonder treeplanken. (van die dikke uitstekende zoolranden)
Ik was met mijn vrouw in het ziekenhuis (toeval?) en een verpleegster vroeg aan mij: “bent u bezig met het ombouwen naar vrouw; ik bedoel, bent u transseksueel?”.
Ze vond mij er namelijk zo vrouwelijk uitzien, in die combinatie ‘omgeslagen pijpen en modieuze laarzen’!
Wie heeft hiervan terug?
Een driedelig kostuum in een andere kleur dan zwart of grijs is al gauw iets voor homo’s.
Wat denk je van een spijkerbroek met omgeslagen pijpen en daaronder bruine laarzen met een iéts hogere hak, zonder treeplanken. (van die dikke uitstekende zoolranden)
Ik was met mijn vrouw in het ziekenhuis (toeval?) en een verpleegster vroeg aan mij: “bent u bezig met het ombouwen naar vrouw; ik bedoel, bent u transseksueel?”.
Ze vond mij er namelijk zo vrouwelijk uitzien, in die combinatie ‘omgeslagen pijpen en modieuze laarzen’!
Wie heeft hiervan terug?
Het gaat de goede kant op met de rok voor mannen.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Re: In het verzorgingshuis
Het blijft vervelend om de vraag te krijgen of je vrouw wil worden, aan de andere kant in het ziekenhuis kan ik me de gedachtegang nog wel enigszins voorstellen. Tenslotte als je verpleegkunde of geneeskunde studeert wordt je geleerd om daar alert op te zijn en zaken te benoemen om ze bespreekbaar te maken, maar in het geval van jou dus volledig overbodig.
kleding moet je beschermen tegen de elementen, hoe het er uit ziet is je eigen zaak
Re: In het verzorgingshuis
Hoi Willy,
Ik zou die verpleegster graag eens tegenkomen...want dan heb ik eindelijk de kans om zo iemand eens haarfijn duidelijk te maken hoe het werkelijk zit...en dat het hoog tijd word voor haar om een cursus empathie te volgen en te leren dat geen mens gelijk is.
Wellicht komt dat nog een keer
Ik zou die verpleegster graag eens tegenkomen...want dan heb ik eindelijk de kans om zo iemand eens haarfijn duidelijk te maken hoe het werkelijk zit...en dat het hoog tijd word voor haar om een cursus empathie te volgen en te leren dat geen mens gelijk is.
Wellicht komt dat nog een keer