De brasserie

[willi]

Een gloednieuw winkelcentrum, brede loopstraten met moderne etalages. Een royaal binnenplein met op één van de hoeken een brasserie.
Het is koud, dus veel winkelaars zitten behaaglijk warm achter glas, smullend van het eten en drinken, dat hen door vriendelijk personeel wordt aangereikt.
Genietend van dit hartverwarmend plaatje loop ik voorbij en zie dat een aantal gasten gegeneerd hun gezicht afwenden. Er wordt wat gelachen en in mijn richting gewezen.
Wat ik niet zie, is wat ik niet kan horen; reacties als: ‘wat geeft dat nou’, ‘als iemand dat nou prettig vindt’, of ‘ik vind het eigenlijk best wel leuk’.

Het blijft altijd spannend een groep mensen te passeren, die tijd en gelegenheid heeft om, min of meer onzichtbaar, op hun gemak naar het uitgebreide aanbod passanten te kijken. Je hoeft echt geen ‘man in een rok’ te zijn om het slachtoffer van al dan niet grappig bedoelde opmerkingen te zijn. Het hoort er gewoon erbij.
Ik heradem als ik de plaats des onheils voorbij ben.
Buiten de bescherming van glas en warmte is men niet zo opmerkzaam als binnen. Men loopt gehaast van A naar B, en ontwijkt elkaar met een gemurmeld ‘sorry’. De man in rok wordt niet gezien, of valt niet of nauwelijks op.

C&A is niet bepaald mijn eerste keus als het om de aanschaf van modieuze kleding gaat. Maar het is wel de makkelijkste. Je kunt er op je gemak zoeken naar kleding die je aanstaat en wordt daarbij niet lastig gevallen door ‘hulpvaardig’ personeel. En..., af en toe vind je nog wat leuks ook.
Ook nu besluit ik eens te gaan kijken, of er wat van mijn gading te vinden is.
Eenmaal binnen valt er een weldadige rust over mij. Het is vrij stil en ik loop op mijn gemak naar de ruimst gesorteerde afdeling, ‘wat zeg je?’, ‘de afdeling dameskleding?’, ‘oh ja..., natuurlijk..., what else’.
Ik heb geluk. Al woelend en schuivend vind ik een leuke - ik houd van ‘leuk’ - spijkerrok ,met bijpassende riem, in mijn maat. Niet gehinderd door verbaasde of afkeurende blikken betreed ik de paskamers en schuif ‘wel zorgvuldig’ het gordijn van het pashokje achter mij dicht. Het moment van de waarheid breekt aan; ‘zou deze rok me staan?’. Hij, (volgens van Dale is rok een mannelijk woord) staat me. Sportief, vrolijk en zelfs een beetje ‘stoer’.
En..., hij ‘staat’ me niet alleen, hij ‘zit’ ook heerlijk. Vlug omgekleed, haast ik mij naar de kassa. Daar staat reeds een jonge vrouw met haar zoontje. Het jongetje staart mij verbaast aan, en grijpt zenuwachtig naar zijn moeder. Nu gaat het gebeuren denk ik. Zo neutraal mogelijk kijkend bereid ik mij voor op het commentaar van de moeder, die zich omdraait en mij met een verbaasde glimlach op haar vriendelijk, innemend gezicht aankijkt, haar kind tegen zich aantrekt en zegt: ‘Die meneer draagt een rok, leuk hé’.

In de overtuiging dat de kille wind is gaan liggen, de zon is gaan schijnen en de terrasjes vol zijn gestroomd met vrolijke mensen, wandel ik na afgerekend te hebben terug, langs de brasserie, door de stille straten, naar mijn auto. Er staat een kille, harde wind en het regent....

Willi

[Peter v]

Willi wat een prachtige bijdrage dat jij hebt geleverd aan de site. Een prachtige relaas om te lezen. En zo gaat het inderdaad, ik kan dat uit eigen dagelijks ervaring beamen.

Overigens heeft C&A altijd een aantal zeer de moeite waard neutrale denim rokken vaak ook nog met een riem, en ook andere rokken van andere stoffen, ook die vrij neutraal en uitermate geschikt voor mannen die ook een "mannelijke"uitstraling willen. En vooral voor een zeer billijke prijs, voor 20 of 25 euro heb je wellicht een prachtige rok. Het passen is natuurlijk geen enkele probleem.

[RokSterNL]

Willi, ook ik heb jou verhaal met interesse zitten lezen. Het lijkt wel een roman, zo mooi heb jij geschreven. Grote schrijversklasse. Jij schrijft het zo, dat ik het ook in mijn verbeelding tijdens het lezen voor mij zag.

Toch prachtig dat je geslaagd bent. Je ziet het is best heel goed te doen om als man in een rok over straat te lopen. Inderdaad maakt het niets uit of je daar nu in een rok of broek langs komt wandelen, want op terrassen en in winkels waar gelegenheden zitten die aan de straat grenzen heb je altijd wel mensen die naar buiten kijken. Dat is ook een hele normale gang van zaken, want dat doe ik tenminste ook als ik ergens zit. Ik bekijk de mensen ook, maar niet ook iets te gaan roepen of een oordeel te vellen. Alleen om de diversiteit van mensen te zien en ik vind het prachtig dat er zo veel verschillende mensen zijn die totaal niet op elkaar lijken. Ik denk weleens waar zou die wonen en hoe zou die heten.

Ik vind het knap dat jij toch ook zo naar buiten gaat. Zoals ik uit jou schrijven begrijp ben je best ook een actieve rokdragende man die in de openbaarheid een rok draagt, klopt dat ?

[willi]

Dank jullie voor het compliment. Ik vind het leuk om mijn reacties kwijt te kunnen op dit forum.
Vooral als ik dat kan doen met een manier van schrijven, waarin ik de lezer emotioneel kan mee nemen, naar de plek waar het allemaal gebeurde. Ons 'gevoel' is immers onlosmakelijk verbonden met de dingen die we doen. Wij, rokdragers, weten maar al te goed, hoe moeilijk het is om onze mening over te brengen op de grote massa. In ieder geval om de weerstand van deze massa te overwinnen, en om te zetten in acceptatie en begrip. Ik voel dan ook vaak de machteloosheid in mij, 'die tot jeukende nagels en pijnlijke kaken leidt'.
Maar dank zij jullie inzet voor deze site, houden we het vol, weten we dat het, ''recht' hebben om...', aan onze kant staat.
En jij, RokSter..., waag het niet om met dit forum te stoppen.

Groeten,
Willi

[RokSterNL]

Hallo Willi en alle andere leden,

Dat doe ik ook niet hoor, alhoewel ik het de vorige keer in een emotionele bui wel heb geschreven. Zoals Wiha al reeds eerder schreef, dat ik niet zonder het forum kan. Dat is ook zo. Het ligt mij te na aan het hart, en de rok voor de man eveneens. Toch wil ik hierbij vermelden, zover als ik nu ben gegroeid is ook niet in eens gegaan hoor. Bij mij is het ook met vallen en opstaan gepaard gegaan. Ik ben echt geen uitzondering in die regel ten opzichte van de leden die nog niet zover zijn. Ook op die plaats heb ik gestaan. Als er iets gebeurde, dat heb ik al eerder verteld, was ik vaak erg geschrokken. Bijv. als ik uitgescholden was geworden voor, neem mij even niet kwalijk dat ik dit schrijf, maar zo was het wel, (kanker)homo of (kanker)travestiet nam ik een aantal dagen rust en droeg dan weer een broek, afhankelijk van de impact die het op mij persoonlijk had. De ene keer hakte het er gewoon harder in dan de andere keer. Maar ik ben gegroeid daarin. Ik neem nu geen stap meer terug. Als ik nu zoiets heden ten dage zou meemaken, draag ik de volgende dag gewoon weer een rok. Je moet natuurlijk niet vragen, vind je het leuk dat je uitgescholden wordt, nee in tegendeel, maar wie vindt dat wel leuk. Gelukkig heb ik dat zelden dat ik echt zo grof het laatste jaar bejegend ben geworden. Dan nog zal ik mijn rok niet meer uit laten. Ik heb er alleen maar mijzelf mee. Ben inmiddels ook zelfverzekerd daar in geworden. Ik laat mij het nooit meer afpakken.

Willi, ga gewoon door met zulke mooie teksten schrijven. Ze boeien mij ontzettend. Je hebt echt schrijverstalent.