verplicht in de openbaarheid?

[mikvanes]

Willi:

Misschien sta ik hierin wel alleen, maar ik zou niet weten waarom de man (op den duur) de taak van de vrouw niet zou kunnen overnemen, als verleider, in verfijnde kleding . . , nu de vrouw bezig is met het beconcurreren van de man, op ZIJN terrein.

Dat is precies wat showgirls ook doen. Dus het kan wel.

Maar daar komt nog al wat voor kijken. Om te beginnen moet je je lichaam en gezicht mee hebben. Daarna moet je je heel doelgericht een bepaald uiterlijk neerzetten qua kleding e.d. Ten slotte moet je ook nog al wat lef hebben om die rol in het publiek te durven spelen. Dat is dus niet gewoon even voor het fijn een rok aantrekken.

Goed. Wat is dan de opbrengst? De kostenkant kan ook voor showgirls heel hoog zijn.

[mikvanes]

Wim Jansma:

Lieve mensen, ik ben, zoals je wel weet een nieuwkomer, en ik wil weer terug naar de basis van dit topic:
Wat was de vraag ? Verplicht in de openbaarheid ?

Nee, natuurlijk niet verplicht. Vanuit mijn eigen kring: gezin, familie, vrienden en kennissen word ik daarin beperkt. Vervolgens komt dan nog het onbegrip van de boze buitenwereld in ons dorp, stad en omgeving. Als je geen erg sterk karakter hebt, begin je daar niet aan. Ik bewonder de mensen, veel deelnemers aan dit forum, die dat erg sterk karakter wel hebben. Die zich weinig of niets aantrekken van spottende blikken, venijnige opmerkingen, afkeurende commentaren en wat verder. Die zich optrekken aan die weinige momenten van positieve reacties.
Ik ben niet zo'n sterk figuur. Heel misschien komt dat nog. Maar ik zal er zeker mijn relatie met mijn vrouw niet voor op het spel zetten. Die relatie is mij te kostbaar. Ik treed dus weinig in de openbaarheid. Wellicht denkt u: hij doet het alleen in het geniep. Ja, ach, het zij zo.
Wellicht vind iemand van u mij een bang vogeltje. Dat moet iedereen natuurlijk zelf weten. Ik vind mijzelf alleen realistisch.
Blijft onverlet mensen, dat het dragen van een rokje en grandioos gevoel geeft !

Dat laatste is mooi. En het klopt met het eerste.

Volgens mij is dat rokje een lust of een last. Zo lang je niet naar buiten gaat of stiekem is het een lust. Als je lang genoeg uit de kast bent, wordt het ten slotte vaak een last. Ergens onderweg komt ten slotte de omslag.

Dit klinkt misschien wat depri. En natuurlijk zit er een sombere kant aan. Maar er zit ook een andere kant aan, hoewel je die vlak na de omslag niet zo door hebt. Je bent die rokverslaving kwijt. Je bent je ketting kwijt. Je hebt je handen vrij. Je kunt slag leveren.

[willi]

. . . maar ik zou niet weten waarom de man (op den duur) de taak van de vrouw niet zou kunnen overnemen, als verleider, in verfijnde kleding . . ,
Mik:
Dat is precies wat showgirls ook doen. Dus het kan wel.

Ik weet niet of dat wel hetzelfde is: een ‘rol’ spelen (doen alsof) of het werkelijk ‘zijn’ (de man in die vrouwentaak).

Maar daar komt nog al wat voor kijken. Om te beginnen moet je je lichaam en gezicht mee hebben.

Dat is meteen al het eerste probleem. Hoeveel mannen hebben hun lichaam en gezicht mee voor deze rol? (2%?)

[Wim Jansma]

. . . maar ik zou niet weten waarom de man (op den duur) de taak van de vrouw niet zou kunnen overnemen, als verleider, in verfijnde kleding . . ,
Mik:
Dat is precies wat showgirls ook doen. Dus het kan wel.

Ik weet niet of dat wel hetzelfde is: een ‘rol’ spelen (doen alsof) of het werkelijk ‘zijn’ (de man in die vrouwentaak).

Maar daar komt nog al wat voor kijken. Om te beginnen moet je je lichaam en gezicht mee hebben.

Dat is meteen al het eerste probleem. Hoeveel mannen hebben hun lichaam en gezicht mee voor deze rol? (2%?)

Ik zie echter best ook veel vrouwen die hun lichaam en gezicht ook niet bepaald meehebben. Tenminste in mijn de beleving. Die ik niet direct associeren zou met verleiding en verfijnde kleding. Maar dat kunnen voor hun omgeving slechts uiterlijkheden zijn die voor die omgeving misschien erg onbelangrijk zijn. Misschien zijn zulke vrouwen wel gewoon lief. Niks vrouwelijk lief, nee gewoon lief, aardig, attent, etc.
Want als er een is vrouwelijk lief zijn zou bestaan, zou er dan ook een mannelijk lief zijn ? Geloof ik niet: lief is lief.
Vrouwelijkheid is misschien te dikwijls een stereotiep: en staat volgens mij dan voor charmant, chic, verfijnd, knap, mooi, verleidelijk, begeerlijk, zacht, gevoelig en ga zo maar door. Mannelijkheid is ook een stereotiep: je ziet het in de reclame: stoer, sterk, gespierd, leidinggevend, doortastend, uitdagend, geen emotie, hoe meer ongeschoren hoe mooier, en ga ook zo maar door. Er zijn veel mensen die aan die verwachting van vrouwelijkheid en mannelijkheid voldoen. Maar er zijn, dacht ik, veel meer mensen die daar niet aan kunnen tippen.
Ik herken me niet in bedoeld soort mannelijkheid. Zoals ik me ook niet herken in de bedoelde vrouwelijkheid.
Ik moet het met mezelf doen. Het is niet anders.

[treintje]

Ik moet het met mezelf doen. Het is niet anders.

Mooi gezegd. Helemaal mee eens. De kunst is ook om tevreden te zijn met wat je hebt.

[willi]

Zo is 't!

[mikvanes]

Je moet tevreden zijn met wat je hebt.

Helemaal mee eens, maar waarom eigenlijk? Waarom mag je niet een klein beetje ontevreden zijn?

Ik denk dat ontevredenheid een negatieve emotie is. Negatieve emoties veroorzaken stress en passiviteit en geven blokkades. Verder werken ze in het sociale verkeer op anderen ook vaak afstotend.

Tevreden zijn met wat je hebt, is eigenlijk net zo verkeerd. Dan is er immers geen enkele inspanning meer nodig.

Vermoedelijk is een klein beetje ontevreden het beste.

[willi]

Wim:
Er zijn veel mensen die aan die verwachting van vrouwelijkheid en mannelijkheid voldoen. Maar er zijn, dacht ik, veel meer mensen die daar niet aan kunnen tippen.

Godzijdank niet! Wim.
Je moet er toch niet aan denken om aan die stereotiepen te moeten voldoen. Het grootste deel daarvan is door de commercie op de spits gedreven; uitgebuit om de verscheidenheid zelf in de hand te kunnen houden; voor het aansmeren van volkomen nutteloze goederen.

[mikvanes]

Willi:

Ik weet niet of dat wel hetzelfde is: een ‘rol’ spelen (doen alsof) of het werkelijk ‘zijn’ (de man in die vrouwentaak).

Het leven is een schouwtoneel. Hoe moet je het verschil zien tussen een vrouw die haar rol speelt of haar rol is? Van Marilyn Monroe is bekend dat ze haar publiek optredens zag als een rol. Ze was niet echt die uitdagende vrouw, maar ze speelde die rol. Voor het publiek is dat natuurlijk niet duidelijk. Vervolgens gaan rol en persoon samenvallen. Zij wil eigenlijk die uitdagende vrouw niet zijn, maar komt ook niet meer van dat imago af.

Maar daar komt nog al wat voor kijken. Om te beginnen moet je je lichaam en gezicht mee hebben.

Dat is meteen al het eerste probleem. Hoeveel mannen hebben hun lichaam en gezicht mee voor deze rol? (2%?)

Als ik jouw plaatjes zie, lukt het je anders heel aardig.

[willi]

Mik:
Als ik jouw plaatjes zie, lukt het je anders heel aardig

En toch is het niet mijn bedoeling om de vrouwenrol te spelen. Wat ik doe is de schoonheid, waar de vrouw om bekend staat, kopiëren en (om) te vormen naar mijn eigen (mannen)uiterlijk. Daarbij maak ik gebruik van kleding die in staat is ‘schoonheid’ uit te stralen.