Naar zee

[Jo K]

Hoi allemaal,

Eergisteren gehoord dat het nog prachtig weer zou zijn.Dus ik dacht s'morgens dat het wel leuk zou zijn om s'avonds nog een wandeling te maken. Dus s'morgens even een rok en panty in een sporttas meegenomen.
Voor ik s'avonds van de parking vertrek wissel ik mijn broek om voor een lichte, zwarte panty en een zwarte mini plooirok. Met mijn jas erover kwam de rok ongeveer 2cm onder mijn jas uit.

Ik vertrek naar zee, toen ik aankwam was het ongeveer 8 uur. Er stond maar 1 andere wagen meer geparkeerd. Een heerlijk gevoel om zo uit de auto te stappen. Het was toch nog 10 minuutjes wandelen tot aan het strand. Niemand tegengekomen. Ik dacht, laat ik plaats nemen op een bank. Vijf minuutjes later, stopt een fietser om het bord te lezen die naast mij stond. Ik voelde mij ietwat gegeneerd, zeker omdat hij zo lang, langer dan ik normaal dacht te vinden bleef lezen. Ik wachtte dus op een reactie. Gelukkig heeft hij niets gezegd.

Ongeveer Half uurtje later, op de terugweg naar de auto nog een paar andere koppels tegengekomen. Gelukkig begon het toen reeds donker te worden, en voelde ik mij al zekerder.

Het was dus zeker een aangename ervaring.

groetjes,
Jo

[Jos]

hallo Jo,

hartstikke goed van je om in rok naar buiten te gaan.
Voor mijzelf vind ik die panty moeilijker als een rok.
Ga zo door

groetjes, Jos

[RokSterNL]

Gefeliciteerd met deze stap.

Heel herkenbaar dat dit nog de nodige spanning met zich meebrengt. Naar gelang je dit vaker gaat doen, en ook frequenter en langer zal de spanning alleen maar af nemen. Tenminste zo is het mij vergaan.

Veel succes !

[Jo K]

Hoi,

Momenteel durf ik als ik zeker ben niet veel mensen tegen te komen. Maar dan ben ik bang voor de reacties. Soms denk ik dat er minder op gelet wordt in een drukte dan op plaatsen met weinig mensen, maar hoe overwin je die angst? Voor sommigen van jullie lijkt het allemaal zo eenvoudig, en dat zou het eigenlijk moeten zijn, maar toch....

Groetjes,
Jo

[willi]

Zo is het mij in het begin ook vergaan.
Kleine stukjes lopen. Ergens op een bankje gaan zitten.
Één keer kwam er zelfs een jonge moeder naast me zitten en gaf haar baby de fles. “Oef!”
Het is erg afhankelijk van de omstandigheden hoe het ‘gerokt gaan’ verloopt.
Mijn sterkste momenten waren die; toen ik volkomen zeker van mezelf, in een bouwmarkt ‘gerokt’ boodschappen deed en aan de kassa afrekende.
Maar toch kan de onzekerheid weer plotseling toeslaan. Het blijft spannend.

Willi

[Jos]

het klinkt allemaal zo bekend; ik merk nu zelf, omdat ik thuis veel in rok loop het allemaal veel gewoner wordt en daardoor vind ik het buiten lopen in rok ook gemakkelijker. Het maakt je zelfverzekerder.
Bovendien ben ik begonnen met buiten in rok lopen in wijken, waar ze me niet kennen. Daar had ik zoiets van: bekijk me maar en lever maar commentaar, we kennen elkaar toch niet.
Toch nog toe echter maar een reactie gehad van een vrouw en meerdere van kinderen, maar niets negatiefs tot nu toe.

[RokSterNL]

Ik heb het zelf ook al zo vaak gezegd. 99% gaat het prima. 1% kan je pech hebben.

Het valt echt reuze mee.