Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Is dat interview nog doorgegaan?
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Ja, ik zou volgens haar mededeling nog wat horen. Ik wacht nog even af, en stuur haar dan volgende maand eens een mail. Niet dat het alleen maar uit eigen belang is om haar zaak te dienen. Boter bij de vis.
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Ben benieuwd hoe het gegaan is...hopelijk komt er wat bekendheid aan. 
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Ik heb inmiddels het eindverslag van haar ontvangen, en met haar goedkeuring mag ik het plaatsen.
Hoor graag nog jullie reactie hierop. Ik heb het in vetgedrukte tekst geplaatst.
“Girls can wear jeans
And cut their hair short
Wear a shirt and boots
`Cause it's OK to be a boy
But for a boy to look like a girl is degrading
`Cause you think that being a girl is degrading”
(Deel uit het lied “What it feels like for a girl” van Madonna)
Rokkenjagers - Over mannen die graag rokken dragen
Bron: Eindpaper geschreven door Anna Sessay aan de universiteit van Amsterdam
“Kleding maakt de man!” gebaseerd op dit gezegde lukte het Friedrich Wilhelm Voigt, een werkloze schoenenmaker uit Duitsland, om zich voor een tijd als een hoge officier voor te doen door uit oude officierpakjes een eigen pakje in elkaar te knutselen. Wat uit dit verhaal duidelijk wordt, is dat kleding blijkbaar veel meer doet dan alleen ons lichaam te verhullen: kleding heeft én geeft betekenis, staat symbool voor een heleboel dingen die voor ons vaak niet op het eerste gezicht duidelijk zijn of waarvan we de betekenis onbewust kennen zonder dat we er expliciet over moeten nadenken; kleding is more than meets the eye. Het officierpakje gaf Voigt status, macht en autoriteit. Aan de ene kant dient kleding als een soort beschermend pak, we kunnen onze lichaam eronder verstoppen, probleemzones verbergen, ons tegen de kou beschermen, ons veilig voelen. Dit is de functionele kant van kleding; aan de andere kant vertelt hetgeen wat we aandoen een heleboel over ons, geeft veel prijs over onszelf aan de omgeving. Aan deze kant wordt kleding een symbool. Seksualiteit, klasse, leeftijd, geloof- en/of levensovertuiging, politieke voorkeur en natuurlijk gender, deze dingen en nog veel meer, kunnen en worden door kleding gesymboliseerd. Kleding dient als een soort “verkleedkostuum” dat we overdag aandoen om onze rol binnen de samenleving te kunnen spelen. Er zijn (vaak ongeschreven) dress codes waaraan we ons houden, ten minste de meeste mensen, de meeste tijd. Er is ruimte voor agency, voor het experimenteren met de “eigen stijl”, de dress codes zijn vloeiend, maar er zitten wel dergelijk grenzen aan en deze grenzen worden ons vaak pas op het moment bewust dat ze overtreden worden. Maar wat gebeurt als de verwachtingspatronen niet worden vervuld? Hoe gaan we ermee om als mensen het “verkeerde” pakje aandoen, zich in onze ogen verkleden?
Op 14 oktober werd ik tijdens het televisieprogramma Hello Goodbye van de NCRV attent op Peet, een man die op Schipol stond te wachten op een vriend. Wat hem voor mij bijzonder maakte was dat Peet, als man, een rok droeg. “Wat raar”, dacht ik meteen zonder er verder over na te denken. Maar toch werd ik de volgende dag weer aan Peet herinnerd toen ik een vrouwentijdschrift kocht en me nu sterker opviel hoe binnen het veld van vrouwenmode eigenlijk in toenemende mate genderverhoudingen worden verschoven. Vrouwen dragen inmiddels “mannenhoeden” en the boyfriend jeans en zijn nog steeds vrouwelijk. Waarom vond ik het dan eigenlijk zo raar dat Peet een rok droeg en waarom accepteerde ik vrouwen in “mannenkleding” zonder er verder over na te denken? Natuurlijk, er zijn mannen die rokken dragen, travestieten bijvoorbeeld, Peet was toch anders. Enigszins liet hij zich in geen bestaande categorieën “stoppen” en dat was het wat hem voor mij “raar”, of beter, “bijzonder” maakte. Ik besloot om mijn eindpaper over Peet, of meer algemeen, over mannelijke, heteroseksuele cross dressers (zoals het kleden in tegenoverstelling tot de genderverwachtingen binnen de wetenschap wordt genoemd) te schrijven. Wie zijn deze mannen, waarom dragen ze rokken, welke betekenis geven ze zelf hieraan en hoe reageert hun omgeving/de samenleving hierop?
Elke samenleving kent specifieke gendercategorisering waarbij kleding waarschijnlijk een van de belangrijkste genderindicatoren is, omdat het menteen zichtbaar is. Ook al lijkt de Nederlandse samenleving over het algemeen niet zo streng en beperkend als het gaat over het experimenteren met de “eigen stijl”, dit in het bijzonder als we het hebben over grotere steden zoals Amsterdam, wordt het wel duidelijk dat er wel degelijk grenzen zijn aan wat we als “acceptabel” of “normaal” beschouwen. Hierbij valt op dat het vrouwen over het algemeen meer is toegestaan om met hun kleding te experimenteren als mannen. Ze schijnen vrijer te zijn in hun kledingkeuzes en ze kunnen zeker met de vooronderstelde genderrol kledingtechnisch gezien meer spelen zonder dat hun vrouwelijkheid meteen wordt betwist. Vrouwen dragen zowel rokken en jurken als ook broeken. Een trend die zich lijkt voor te doen, is, dat vrouwen meer en meer uit de garderobe van mannen mogen lenen terwijl mannen deze vrijheid ten opzichte van de vrouwelijke garderobe niet hebben. Men zou zich kunnen afvragen hoe dat komt. Een verklaring zou kunnen zijn dat mode en de nadruk op uiterlijkheid nog steeds als stereotype, vrouwelijke attributen worden beschouwd. Hier moet wel een nuance aan worden gebracht omdat er een toenemende trend is te erkennen in dat het mannen meer en meer wordt toegestaan om met hun uiterlijkheid bezig te zijn. Dit wordt ondermeer duidelijk als men mannentijdschrijften doorbladert. Deze notie neemt ook niet weg dat mannen in hun kledingkeuzes veel beperkter blijven; op zich dragen de meeste mannen alleen maar broeken. Hieruit blijkt dat we met broeken mannelijkheid associëren of beter geformuleerd dat broeken in het algemeen een meer mannelijke karakter hebben.
Tijdens mijn interview met Peet zei hij een paar keer “vrouwen mogen toch ook broeken dragen!” en hij heeft gelijk, vrouwen mogen inmiddels inderdaad ook broeken dragen; maar de vraag blijft waarom dat zo is?
Sociale wetenschappers en hier met namen uit de feministische hoek stellen dat de norm in Nederland nog steeds mannelijk, wit, heteroseksueel en uit de middenklasse is (bijvoorbeeld: Wekker en Lutz 2001). Hiermee bedoelen ze dat men als witte, heteroseksuele man uit de middenklasse de zo hoog mogelijke positie binnen de hiërarchische sociale orde inneemt. Gebaseerd op deze veronderstelling wordt ook duidelijk waarom vrouwen broeken mogen dragen: tenminste qua uiterlijk, met betrekking op hun kleding, gaan ze meer aan de mannelijke norm voldoen; “cause it's OK to be a boy”. In tegenstelling hiervan geeft een man die rokken draagt en die hierdoor qua uiterlijk meer naar vrouwelijkheid verschoven wordt, een deel van de essentie die hem dominant maakt, af. Peet, en met hem de andere heteroseksuele cross dressers over die ik het hier heb, zijn allemaal mannen, ze zijn wit en uit de middenklasse. En wat ze ook allemaal gemeen hebben is, dat ze zich door hun kledingkeuze “ degraderen”, hun positie binnen de samenleving negatief beïnvloeden; “for a boy to look like a girl is degrading, ´cause you think that being a girl is degrading”.
Tijdens het interview met Peet werd duidelijk dat hij voor een heel lange tijd bang was om in een rok buiten de deur te stappen. Heersende genderverwachtingen en kledingcodes zorgen ervoor dat een heleboel mensen hun (gender)identiteit niet in het openbaar kunnen uitleven. Pas nadat Peet voor het eerst op internet op zoek ging naar mannen die rokken dragen (ook al was hij ervan overtuigt. om bij travestie of homoseksualiteit uit te komen) werd een keerpunt bereikt in zijn leven. Het bleek namelijk dat er nog andere mannen zijn die graag rokken dragen, heteroseksueel zijn, en die hiermee geen seksuele opwinding in verbinding brengen maar het “gewoon lekker vinden zitten. Deze ontdekking voert Peet tot het besef dat hij niet gek of “abnormaal” is of zelfs als hij dat was, dan was hij tenminste niet de enige, er waren andere mannen net zoals hij.
Kleding is een belangrijke factor binnen het systeem van gendercategorisering. Ze helpt ons de wereld om ons heen te ordenen en daarom is het ook op het eerste moment “raar” als iemand niet aan onze verwachtingen voldoet. Vrouwen mogen inmiddels wel meer met de genderverwachtingen ten opzichte van hun kleding spelen waar mannen meer beperkt worden. Dit heeft ermee te maken dat we in een maatschappij leven waar mannelijkheid een norm is; een vrouw die mannenkleding draagt komt dichter bij deze norm en een man die vrouwenkleding aandoet degradeert zich wat we als “raar” ontvinden.
We hebben gezien hoe moeilijk het voor mannelijke, heteroseksuele cross dressers is om deze acceptatie te vinden, niet alleen door hun omgeving maar ook door henzelf. De discours over gender en wat “normaal” is creëert een werkelijkheid waarin we mannen en vrouwen kennen. Alles wat er tussenin zit moet interseksueel zijn, en daarmee een afwijking zijn van de “normale toestand”. Dit categoriseringssysteem laat geen ruimte voor mannen zoals Peet, er moet iets mis met hem zijn, hij moet interseksueel zijn, of homoseksueel, of een travestiet, anders past hij niet in ons systeem van gendercategorisering. Maar er is niets mis met Peet, hij is helemaal “normaal”; misschien is er gewoon iets mis met hoe we gendercategorieën vastleggen? Misschien moeten we de dominante genderdiscours overdenken om plaats te scheppen voor “rokkenjagers”, mannen die gewoon graag rokken dragen, niet meer en niet minder.
Hoor graag nog jullie reactie hierop. Ik heb het in vetgedrukte tekst geplaatst.
“Girls can wear jeans
And cut their hair short
Wear a shirt and boots
`Cause it's OK to be a boy
But for a boy to look like a girl is degrading
`Cause you think that being a girl is degrading”
(Deel uit het lied “What it feels like for a girl” van Madonna)
Rokkenjagers - Over mannen die graag rokken dragen
Bron: Eindpaper geschreven door Anna Sessay aan de universiteit van Amsterdam
“Kleding maakt de man!” gebaseerd op dit gezegde lukte het Friedrich Wilhelm Voigt, een werkloze schoenenmaker uit Duitsland, om zich voor een tijd als een hoge officier voor te doen door uit oude officierpakjes een eigen pakje in elkaar te knutselen. Wat uit dit verhaal duidelijk wordt, is dat kleding blijkbaar veel meer doet dan alleen ons lichaam te verhullen: kleding heeft én geeft betekenis, staat symbool voor een heleboel dingen die voor ons vaak niet op het eerste gezicht duidelijk zijn of waarvan we de betekenis onbewust kennen zonder dat we er expliciet over moeten nadenken; kleding is more than meets the eye. Het officierpakje gaf Voigt status, macht en autoriteit. Aan de ene kant dient kleding als een soort beschermend pak, we kunnen onze lichaam eronder verstoppen, probleemzones verbergen, ons tegen de kou beschermen, ons veilig voelen. Dit is de functionele kant van kleding; aan de andere kant vertelt hetgeen wat we aandoen een heleboel over ons, geeft veel prijs over onszelf aan de omgeving. Aan deze kant wordt kleding een symbool. Seksualiteit, klasse, leeftijd, geloof- en/of levensovertuiging, politieke voorkeur en natuurlijk gender, deze dingen en nog veel meer, kunnen en worden door kleding gesymboliseerd. Kleding dient als een soort “verkleedkostuum” dat we overdag aandoen om onze rol binnen de samenleving te kunnen spelen. Er zijn (vaak ongeschreven) dress codes waaraan we ons houden, ten minste de meeste mensen, de meeste tijd. Er is ruimte voor agency, voor het experimenteren met de “eigen stijl”, de dress codes zijn vloeiend, maar er zitten wel dergelijk grenzen aan en deze grenzen worden ons vaak pas op het moment bewust dat ze overtreden worden. Maar wat gebeurt als de verwachtingspatronen niet worden vervuld? Hoe gaan we ermee om als mensen het “verkeerde” pakje aandoen, zich in onze ogen verkleden?
Op 14 oktober werd ik tijdens het televisieprogramma Hello Goodbye van de NCRV attent op Peet, een man die op Schipol stond te wachten op een vriend. Wat hem voor mij bijzonder maakte was dat Peet, als man, een rok droeg. “Wat raar”, dacht ik meteen zonder er verder over na te denken. Maar toch werd ik de volgende dag weer aan Peet herinnerd toen ik een vrouwentijdschrift kocht en me nu sterker opviel hoe binnen het veld van vrouwenmode eigenlijk in toenemende mate genderverhoudingen worden verschoven. Vrouwen dragen inmiddels “mannenhoeden” en the boyfriend jeans en zijn nog steeds vrouwelijk. Waarom vond ik het dan eigenlijk zo raar dat Peet een rok droeg en waarom accepteerde ik vrouwen in “mannenkleding” zonder er verder over na te denken? Natuurlijk, er zijn mannen die rokken dragen, travestieten bijvoorbeeld, Peet was toch anders. Enigszins liet hij zich in geen bestaande categorieën “stoppen” en dat was het wat hem voor mij “raar”, of beter, “bijzonder” maakte. Ik besloot om mijn eindpaper over Peet, of meer algemeen, over mannelijke, heteroseksuele cross dressers (zoals het kleden in tegenoverstelling tot de genderverwachtingen binnen de wetenschap wordt genoemd) te schrijven. Wie zijn deze mannen, waarom dragen ze rokken, welke betekenis geven ze zelf hieraan en hoe reageert hun omgeving/de samenleving hierop?
Elke samenleving kent specifieke gendercategorisering waarbij kleding waarschijnlijk een van de belangrijkste genderindicatoren is, omdat het menteen zichtbaar is. Ook al lijkt de Nederlandse samenleving over het algemeen niet zo streng en beperkend als het gaat over het experimenteren met de “eigen stijl”, dit in het bijzonder als we het hebben over grotere steden zoals Amsterdam, wordt het wel duidelijk dat er wel degelijk grenzen zijn aan wat we als “acceptabel” of “normaal” beschouwen. Hierbij valt op dat het vrouwen over het algemeen meer is toegestaan om met hun kleding te experimenteren als mannen. Ze schijnen vrijer te zijn in hun kledingkeuzes en ze kunnen zeker met de vooronderstelde genderrol kledingtechnisch gezien meer spelen zonder dat hun vrouwelijkheid meteen wordt betwist. Vrouwen dragen zowel rokken en jurken als ook broeken. Een trend die zich lijkt voor te doen, is, dat vrouwen meer en meer uit de garderobe van mannen mogen lenen terwijl mannen deze vrijheid ten opzichte van de vrouwelijke garderobe niet hebben. Men zou zich kunnen afvragen hoe dat komt. Een verklaring zou kunnen zijn dat mode en de nadruk op uiterlijkheid nog steeds als stereotype, vrouwelijke attributen worden beschouwd. Hier moet wel een nuance aan worden gebracht omdat er een toenemende trend is te erkennen in dat het mannen meer en meer wordt toegestaan om met hun uiterlijkheid bezig te zijn. Dit wordt ondermeer duidelijk als men mannentijdschrijften doorbladert. Deze notie neemt ook niet weg dat mannen in hun kledingkeuzes veel beperkter blijven; op zich dragen de meeste mannen alleen maar broeken. Hieruit blijkt dat we met broeken mannelijkheid associëren of beter geformuleerd dat broeken in het algemeen een meer mannelijke karakter hebben.
Tijdens mijn interview met Peet zei hij een paar keer “vrouwen mogen toch ook broeken dragen!” en hij heeft gelijk, vrouwen mogen inmiddels inderdaad ook broeken dragen; maar de vraag blijft waarom dat zo is?
Sociale wetenschappers en hier met namen uit de feministische hoek stellen dat de norm in Nederland nog steeds mannelijk, wit, heteroseksueel en uit de middenklasse is (bijvoorbeeld: Wekker en Lutz 2001). Hiermee bedoelen ze dat men als witte, heteroseksuele man uit de middenklasse de zo hoog mogelijke positie binnen de hiërarchische sociale orde inneemt. Gebaseerd op deze veronderstelling wordt ook duidelijk waarom vrouwen broeken mogen dragen: tenminste qua uiterlijk, met betrekking op hun kleding, gaan ze meer aan de mannelijke norm voldoen; “cause it's OK to be a boy”. In tegenstelling hiervan geeft een man die rokken draagt en die hierdoor qua uiterlijk meer naar vrouwelijkheid verschoven wordt, een deel van de essentie die hem dominant maakt, af. Peet, en met hem de andere heteroseksuele cross dressers over die ik het hier heb, zijn allemaal mannen, ze zijn wit en uit de middenklasse. En wat ze ook allemaal gemeen hebben is, dat ze zich door hun kledingkeuze “ degraderen”, hun positie binnen de samenleving negatief beïnvloeden; “for a boy to look like a girl is degrading, ´cause you think that being a girl is degrading”.
Tijdens het interview met Peet werd duidelijk dat hij voor een heel lange tijd bang was om in een rok buiten de deur te stappen. Heersende genderverwachtingen en kledingcodes zorgen ervoor dat een heleboel mensen hun (gender)identiteit niet in het openbaar kunnen uitleven. Pas nadat Peet voor het eerst op internet op zoek ging naar mannen die rokken dragen (ook al was hij ervan overtuigt. om bij travestie of homoseksualiteit uit te komen) werd een keerpunt bereikt in zijn leven. Het bleek namelijk dat er nog andere mannen zijn die graag rokken dragen, heteroseksueel zijn, en die hiermee geen seksuele opwinding in verbinding brengen maar het “gewoon lekker vinden zitten. Deze ontdekking voert Peet tot het besef dat hij niet gek of “abnormaal” is of zelfs als hij dat was, dan was hij tenminste niet de enige, er waren andere mannen net zoals hij.
Kleding is een belangrijke factor binnen het systeem van gendercategorisering. Ze helpt ons de wereld om ons heen te ordenen en daarom is het ook op het eerste moment “raar” als iemand niet aan onze verwachtingen voldoet. Vrouwen mogen inmiddels wel meer met de genderverwachtingen ten opzichte van hun kleding spelen waar mannen meer beperkt worden. Dit heeft ermee te maken dat we in een maatschappij leven waar mannelijkheid een norm is; een vrouw die mannenkleding draagt komt dichter bij deze norm en een man die vrouwenkleding aandoet degradeert zich wat we als “raar” ontvinden.
We hebben gezien hoe moeilijk het voor mannelijke, heteroseksuele cross dressers is om deze acceptatie te vinden, niet alleen door hun omgeving maar ook door henzelf. De discours over gender en wat “normaal” is creëert een werkelijkheid waarin we mannen en vrouwen kennen. Alles wat er tussenin zit moet interseksueel zijn, en daarmee een afwijking zijn van de “normale toestand”. Dit categoriseringssysteem laat geen ruimte voor mannen zoals Peet, er moet iets mis met hem zijn, hij moet interseksueel zijn, of homoseksueel, of een travestiet, anders past hij niet in ons systeem van gendercategorisering. Maar er is niets mis met Peet, hij is helemaal “normaal”; misschien is er gewoon iets mis met hoe we gendercategorieën vastleggen? Misschien moeten we de dominante genderdiscours overdenken om plaats te scheppen voor “rokkenjagers”, mannen die gewoon graag rokken dragen, niet meer en niet minder.
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Mooie keuze om het nummer van Madonna te gebruiken om deze problematiek mee te openen.
Verder vindt ik het een helder duidelijk stuk wat de pijnpunten in de acceptatie duidelijk naar voren brengt.
Verder vindt ik het een helder duidelijk stuk wat de pijnpunten in de acceptatie duidelijk naar voren brengt.
kleding moet je beschermen tegen de elementen, hoe het er uit ziet is je eigen zaak
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
dit is een mooi stuk roksternl.
niet negatief in mijn ogen.
gr jptje
niet negatief in mijn ogen.
gr jptje
Het leven is heel simpel, maar we dringen er op aan om het gecompliceerd te maken.
Confucius
Confucius
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
het is inderdaad een goed positief stuk. toch vind ik het niet prettig lezen. er zit niet echt een begin en een eind aan.
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Dit is het 1e echt goede artikel wat ik sinds lang heb gelezen.Jammer van de woorden ' travestie en crossdressers ' bedoeld als voorbeeld,maar oke.
Wat het echt goed maakt,en meteen ook intriest,is het feit dat Vrouwen nog steeds worden onderdrukt cq niet serieus genomen.Ik zat hier al langer mee,maar het verschoof naar de achtergrond.Zij heeft het weer even bij me naar boven gehaald,en is een even sterk argument als de mijne dat [je in feite een 2eenheid bent,niet allemaal,vrije keuze] dus het feit dat je als vrouw wel ' mannenkleding ' aan mag,want dan sta je dichter bij de man.Doe je vervolgens als man ' vrouwenkleding ' aan,dan ben je haast een verrader van je soort,een dissident en dus een Vrouw,een ' minderwaardig wezen ' en dat leeft nog steeds in de samenleving,dat blijkt wel.
En het vreemde is dat Vrouwen het zelf niet doorhebben,immers ' Ik vrouw,heb zomaar een positie gekregen als directeur,dat is toch gelijkwaardig?' niet wetend,dat er een achterliggende bedoeling aan vast zit.
De man als hoofdpersoon,en de Vrouw als aanhangsel,dit artikel gaat veel verder dan de man die graag een rok draagt,het toont aan hoe deze samenleving inelkaar zit.De Vrouw als 2e persoon...en ze hebben niks door,dat is nog eens slim van ons mannen.
Mooi artikel om mee naar NOVA of De wereld draait Door te gaan,of netwerk...
Wat het echt goed maakt,en meteen ook intriest,is het feit dat Vrouwen nog steeds worden onderdrukt cq niet serieus genomen.Ik zat hier al langer mee,maar het verschoof naar de achtergrond.Zij heeft het weer even bij me naar boven gehaald,en is een even sterk argument als de mijne dat [je in feite een 2eenheid bent,niet allemaal,vrije keuze] dus het feit dat je als vrouw wel ' mannenkleding ' aan mag,want dan sta je dichter bij de man.Doe je vervolgens als man ' vrouwenkleding ' aan,dan ben je haast een verrader van je soort,een dissident en dus een Vrouw,een ' minderwaardig wezen ' en dat leeft nog steeds in de samenleving,dat blijkt wel.
En het vreemde is dat Vrouwen het zelf niet doorhebben,immers ' Ik vrouw,heb zomaar een positie gekregen als directeur,dat is toch gelijkwaardig?' niet wetend,dat er een achterliggende bedoeling aan vast zit.
De man als hoofdpersoon,en de Vrouw als aanhangsel,dit artikel gaat veel verder dan de man die graag een rok draagt,het toont aan hoe deze samenleving inelkaar zit.De Vrouw als 2e persoon...en ze hebben niks door,dat is nog eens slim van ons mannen.
Mooi artikel om mee naar NOVA of De wereld draait Door te gaan,of netwerk...
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Helemaal mijn idee, dit stuk. Hoe vaak heb ik al niet beweerd dat ‘status’ de oorzaak van het probleem is.
Gekleed in een rok vormt de man een gevaar voor de hiërarchische structuur van de ‘huidige’ (USA) samenleving. Hij ‘verlaagt’ de status van de man naar het niveau van de vrouw. Daarom dragen zoveel vrouwen dus een broek. Om háár status te verhogen.
Dat ook wit en middenklasse een rol spelen wist ik niet. Maar het klopt wel, want zwarte piet mag wel de gekste kleren dragen.
Nu snap ik pas waarom ook veel getrouwde vrouwen problemen hebben met het rokdragen van hun echtgenoot. Het verlaagt niet alleen zijn status, maar ook die van het hele gezin. Tot het gezin van de alleenstaande vrouw.
We hebben ’t hier wel alleen over de rok, maar hetzelfde geld voor alle ‘vrouwelijke’ zaken waar een man belangstelling voor zou kunnen hebben.
Gekleed in een rok vormt de man een gevaar voor de hiërarchische structuur van de ‘huidige’ (USA) samenleving. Hij ‘verlaagt’ de status van de man naar het niveau van de vrouw. Daarom dragen zoveel vrouwen dus een broek. Om háár status te verhogen.
Dat ook wit en middenklasse een rol spelen wist ik niet. Maar het klopt wel, want zwarte piet mag wel de gekste kleren dragen.
Nu snap ik pas waarom ook veel getrouwde vrouwen problemen hebben met het rokdragen van hun echtgenoot. Het verlaagt niet alleen zijn status, maar ook die van het hele gezin. Tot het gezin van de alleenstaande vrouw.
We hebben ’t hier wel alleen over de rok, maar hetzelfde geld voor alle ‘vrouwelijke’ zaken waar een man belangstelling voor zou kunnen hebben.
Het gaat de goede kant op met de rok voor mannen.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Nu nog de starre dresscodebedenkers achter de 'broek' zitten.
Re: Vraag voor interview over Rokken voor mannen
Ik vind dit een goede studie over "onze zaak". Het verklaart een en ander of het is in elk geval een mooie hypothese aangaande het fenomeen "man in rok".
Maar er zijn toch ook minder goede elementen.
Ik ben het niet eens over de stelling dat het alleen in de middenklasse voorkomt.
Na jaren contacten te hebben gehad met rokdragers, en vanuit documentatie, weet ik dat dit niet zo is.
Er is ook geen enkel verband met bepaalde beroepen
Ik vind het een tekst die soms moeilijk leest. Er zit geen duidelijke structuur in het geheel en er staan erg lange zinnen met tussenzinnen in die je haast verplichten om ze te herlezen.
Een aantal zinnen gaan taalkundig volledig de mist in en ik ontdekte ook een aantal spelling-, en tikfouten.
Volgens mij bestaat het woord " eindpaper " zelfs niet.
Ik vind het jammer dat wellicht de belangrijkste reden waarom wij een rok dragen pas te vinden is aan het einde van de tekst en dat er geen verwijzingen zijn naar andere culturen en naar geschiedenis.
We dragen toch een rok (ooit een enquête gehouden op MSN-forum)
omdat we vinden dat die zo heerlijk is om te dragen; goed zit.
omdat die zo luchtig is, en vaak frisser, vooral welkom in de zomer.
omdat die meer kleur en variatie brengt in het geheel van de outfit
omdat de verscheidenheid zo groot en haast onuitputtelijk is tov een broek en dus veel keuze biedt
omdat er aangename en decoratieve stoffen gebruikt worden die we als man niet toegewezen krijgen
omdat die zo fijn te combineren is met andere kleding, laarzen, panty...
omdat we daarmee creatiever kunnen omgaan dan met een saaie en eenvormige herenbroek
omdat we na al die jaren uitgekeken zijn op die pantalon en eindelijk eens wat anders willen
Ik heb er nooit aan gedacht om een rok te gaan dragen
om vrouwen te copieren
om eens te gaan cross-dressen
om er vrouwelijk uit te willen zien,
om me te outen op een andere manier naar de maatschappij toe
om me te gaan "verlagen"
omwille van andere ingewikkelde maatschappelijke theorieën
bovenstaande kan wel het resultaat zijn maar is niet het doel
Vraag aan de eerste beste vrouw waarom ze een broek draagt
en ze zal zeker niet zeggen dat ze zich daardoor wil gaan verhogen tot de "norm" van het mannelijke
of een of andere theorie aanhalen.
Er zullen vast heel wat andere redenen zijn waarom ze dat doet. Meestal omdat ze het practischer vindt.
Ik denk eerder dat ze een broek beschouwt als iets dat het samenstellen van de outfit gemakkelijker
en sneller maakt. Vooral voor vrouwen met weinig fantasie. Het is goed voor het dagelijkse werk maar wanneer
ze zich eens wil opmaken voor een speciale gelegenheid haalt ze de rok of de jurk uit de kast om
ieder te verrassen haar metamorphose.
Dus ik mis deze beschouwingen in de tekst en ik zou de schrijfster aanraden om hieraan nog wat te werken.
Maar er zijn toch ook minder goede elementen.
Ik ben het niet eens over de stelling dat het alleen in de middenklasse voorkomt.
Na jaren contacten te hebben gehad met rokdragers, en vanuit documentatie, weet ik dat dit niet zo is.
Er is ook geen enkel verband met bepaalde beroepen
Ik vind het een tekst die soms moeilijk leest. Er zit geen duidelijke structuur in het geheel en er staan erg lange zinnen met tussenzinnen in die je haast verplichten om ze te herlezen.
Een aantal zinnen gaan taalkundig volledig de mist in en ik ontdekte ook een aantal spelling-, en tikfouten.
Volgens mij bestaat het woord " eindpaper " zelfs niet.
Ik vind het jammer dat wellicht de belangrijkste reden waarom wij een rok dragen pas te vinden is aan het einde van de tekst en dat er geen verwijzingen zijn naar andere culturen en naar geschiedenis.
We dragen toch een rok (ooit een enquête gehouden op MSN-forum)
omdat we vinden dat die zo heerlijk is om te dragen; goed zit.
omdat die zo luchtig is, en vaak frisser, vooral welkom in de zomer.
omdat die meer kleur en variatie brengt in het geheel van de outfit
omdat de verscheidenheid zo groot en haast onuitputtelijk is tov een broek en dus veel keuze biedt
omdat er aangename en decoratieve stoffen gebruikt worden die we als man niet toegewezen krijgen
omdat die zo fijn te combineren is met andere kleding, laarzen, panty...
omdat we daarmee creatiever kunnen omgaan dan met een saaie en eenvormige herenbroek
omdat we na al die jaren uitgekeken zijn op die pantalon en eindelijk eens wat anders willen
Ik heb er nooit aan gedacht om een rok te gaan dragen
om vrouwen te copieren
om eens te gaan cross-dressen
om er vrouwelijk uit te willen zien,
om me te outen op een andere manier naar de maatschappij toe
om me te gaan "verlagen"
omwille van andere ingewikkelde maatschappelijke theorieën
bovenstaande kan wel het resultaat zijn maar is niet het doel
Vraag aan de eerste beste vrouw waarom ze een broek draagt
en ze zal zeker niet zeggen dat ze zich daardoor wil gaan verhogen tot de "norm" van het mannelijke
of een of andere theorie aanhalen.
Er zullen vast heel wat andere redenen zijn waarom ze dat doet. Meestal omdat ze het practischer vindt.
Ik denk eerder dat ze een broek beschouwt als iets dat het samenstellen van de outfit gemakkelijker
en sneller maakt. Vooral voor vrouwen met weinig fantasie. Het is goed voor het dagelijkse werk maar wanneer
ze zich eens wil opmaken voor een speciale gelegenheid haalt ze de rok of de jurk uit de kast om
ieder te verrassen haar metamorphose.
Dus ik mis deze beschouwingen in de tekst en ik zou de schrijfster aanraden om hieraan nog wat te werken.
Na eeuwen is de ROK VOOR MANNEN helaas in onbruik geraakt in onze cultuur maar er is geen enkele reden om aan te nemen dat dit zo moet blijven. Het is ons volste recht om dit kledingstuk terug in te voeren als aanvulling bij de pantalon.