www.rokvoormannen.nl

Ik voel mij in de buurt van mijn echtgenote altijd wat opgelaten als ik een rok aanheb. Het onbestemde gevoel van onuitgesproken afkeuring zweeft dan als een kille nevel door het huis. Ongetwijfeld speelt zich dit slechts af tussen de oren en is het eerder een gevoel van onbehagen dat zich manifesteert in de omgeving van ‘normale’ mensen. Mensen zoals mijn vrouw.
Zij presteert het om mij (onbewust?) het gevoel te bezorgen dat ik me abnormaal gedraag, overeenkomstig het beeld dat de samenleving heeft van een man in vrouwenkleren.
Dan zie ik iets verkeerds in de spiegel. Iets afkeurenswaardigs.

Dat gevoel was ineens verdwenen toen mijn vrouw op een dag de huiskamer binnenstapte in een nieuwe, nogal mannelijk tonende spijkerbroek. Een broek die haar met een weliswaar ongewoon, maar toch onorthodox aura omgaf. Ze was plotseling net als ik. Het maakte ineens niets meer uit wie van ons de broek of de rok aanhad.
Ze vroeg: “hoe vind je deze broek?”.
Wel, jullie begrijpen dat ik die broek onmiddellijk de hemel in heb geprezen.

En nu maar hopen op een beetje meer vrijheid voor jezelf. Ik vind je reactie trouwens erg goed van je zeker gezien het feit dat ze zelf nog moeite heeft met jou in rok, chapeau!

Willi, wanneer is dit geweest ?

Ik kan dat heel goed invoelen, van als jij in een rok in huis loopt dat het toch een onwennig gevoel geeft. Ik verklaar dit als volgt. Ondanks dat jij al veel vrijheid krijgt van je vrouw in je kledingkeuze, wil zij toch niet met jou gezien worden als jij in een rok loopt. Dat voelt al als een afkeuring, en vandaar dat je dat gevoel volgens mij ook in je huis hebt. Ik heb dat natuurlijk ook gehad toen mijn ouders uiteindelijk mij in rok in huis zagen lopen. Vooral in het prille begin bij mijn vader, maar dat was al heel snel verdwenen, omdat ik merkte dat ik volledig geaccepteerd werd, en ook door andere die het alleen maar van horen van mij hadden gehoord, alvorens ze mij al in rok aanschouwd hadden. Dat vermakkelijkt de zaak al een stuk meer.

Toch wens en hoop ik voor je beste Willi, dat het ooit spoedig de waarheid mag zijn dat ook jij je thuis in je rok met recht thuis voelt, inplaats van alsof het net dan lijkt of je op visite bent in je eigen huis.

mooi verwoord Rokster

Dank je Masker