‘als je in godsnaam maar de ruimte hebt om bij je rem kunnen
Geplaatst: 28 jun 2010 19:21
Lang geleden, in een grijs verleden; toen de eerste vrouwen hun rijbewijs haalden en trots achter het stuur van een eigen auto kropen, was dat een klap in het gezicht voor de man. Schoonheid behoorde niet achter het stuur, maar ernaast; naast de man, de leider.
Tegenwoordig vind ik het best als mijn vrouw wil rijden; graag zelfs. Ontspannen achterover liggen en oogjes toe.
Maar toch, als ik weer ‘ns ‘n spetterende schoonheid in een snelle auto voorbij zie scheuren krijg ik weer dat gevoel. Dat gevoel, gekoppeld aan een paar blote benen in een fraaie (korte) rechte rok onder het stuur. Benen die de pedalen bedienen; dat is mooi, dat is onvoorstelbaar mooi en ik weet nú hóé dat voelt; door zelf in een rok achter het stuur te gaan zitten, in een rechte of beter nog, een kokerrok; je benen stijf bij elkaar zodat je nog maar net bij de pedalen kan.
Een soepelvallende wijde rok kan natuurlijk ook, maar mist toch die spanning. Die heerlijke spanning van: ‘als je in godsnaam maar de ruimte hebt om bij je rem kunnen komen’. . .
Tegenwoordig vind ik het best als mijn vrouw wil rijden; graag zelfs. Ontspannen achterover liggen en oogjes toe.
Maar toch, als ik weer ‘ns ‘n spetterende schoonheid in een snelle auto voorbij zie scheuren krijg ik weer dat gevoel. Dat gevoel, gekoppeld aan een paar blote benen in een fraaie (korte) rechte rok onder het stuur. Benen die de pedalen bedienen; dat is mooi, dat is onvoorstelbaar mooi en ik weet nú hóé dat voelt; door zelf in een rok achter het stuur te gaan zitten, in een rechte of beter nog, een kokerrok; je benen stijf bij elkaar zodat je nog maar net bij de pedalen kan.
Een soepelvallende wijde rok kan natuurlijk ook, maar mist toch die spanning. Die heerlijke spanning van: ‘als je in godsnaam maar de ruimte hebt om bij je rem kunnen komen’. . .