Zo kan het ook

[mikvanes]

Wat ik heel vaak denk te merken op dit forum is dat men vreselijk graag die rok aan wil. Vervolgens gaat men naar buiten en vraagt men zich wat angstig af, hoe het zal vallen. Als men niets merkt van reacties, concludeert men: zie je wel, het geeft geen problemen, het kan wel. Het probleem zit in mijn eigen hoofd. Maar tegelijkertijd zit het toch niet helemaal lekker of merkt men dat veel mensen het eigenlijk toch maar niets vinden.

Iemand als Karli maakt zelfs hele vakanties en inderdaad, dat kan allemaal. Maar als je naar het gezicht van Karli kijkt, krijg je het idee dat hij toch niet helemaal lekker in zijn vel zit. Ik begrijp dat heel goed, maar het kan ook anders. Alleen dat is een heel ander spel met heel andere regels. Ik zeg niet dat iedereen dat spel moet spelen of kan spelen, maar het laat zien dat het probleem niet zit bij die rok of bij die vrouwenkleren of bij die domme andere mensen, maar bij de eigen gerichtheid op die rok.

Daarom hier een recente ervaring van mij.

Het is zaterdag en ik moet de boodschappen voor de hele week nog doen. Samen met het maken van de boodschappenlijst, het afvoeren van het oude papier en de lege flessen en alle gekochte zaken uitladen en op de goeie plek in de kast zetten, een onderneming van een twee en een half uur.

Om me weer eens als een beetje afwijkende man te laten zien in het dorp, trek ik na het douchen en scheren de lange balletrok aan, die ik ook in Antwerpen droeg. Eigenlijk is die rok bedoeld om tot op de schoen te vallen, maar doordat ik zo lang ben, houdt hij een 15 cm eerder op. Als schoeisel neem ik dezelfde lage pumps en ook nu weer witte sokjes. Doordat de rok zo ver doorloopt, lijkt het dan alsof ik een witte panty draag.

Net als in Antwerpen draag ik nu ook weer een wit mannenoverhemd met een zwarte das en hetzelfde nauwaansluitende, zwarte damesjasje. Een kleine verbetering, tenminste dat veronderstel ik, is dat ik dit keer een overhemd met een lange mouw heb genomen. De manchet komt daardoor nog net met een randje wit onder de mouw van het jasje uit.

Verder heb ik een paar keer een ceintuur gezien die over het jasje gedragen werd. Dat lijkt me wel een leuk idee. Het zwarte ceintuurtje breekt wat (anders is het een heel lang zwart vlak) en accentueert de taille wat.

Mijn eerste stop is AH. Ik voer het papier en de flessen af en ga dan de winkel in om nog wat brood te kopen. Bij de groente zie ik dat de wokgroente in de aanbieding is. Twee pakken voor 3 euro ongeachte welke je neemt. Ik neem twee pakken van de duurste en met wat brood en andere zaken reken ik af bij de kassa. Het bedrag valt me niet mee en daarom -- en ook omdat ik eerder gemerkt heb dat de verrekening van de korting bij AH door de intelligente kassa nog wel eens vergeten wordt -- check ik uitvoerig de kassabon. De wokgroente blijkt inderdaad dubbel berekend te zijn voor de volle prijs.

Ik terug naar de kassa-juffrouw. Die verwijst me door naar de servicebalie. Daar kijkt men wat moeilijk. Tenslotte gaan we samen de winkel in en laat ik de mevrouw de aanbieding zien. Er staat duidelijk dat het geldt voor alle soorten en combinaties wokgroente. Dat staat er wel, maar dat geldt natuurlijk alleen voor de basis-wokgroente, vindt ze en niet de duurdere.

Ik ga daar niet mee akkoord, vind het misleidende reclame en breng dat ook heel nadrukkelijk naar voren. Ik krijg tenslotte het verschil terug, maar ik ben nog steeds ontevreden en laat dat weten ook. Zo ga je niet met je klanten om.

Als ik weer in de auto stap, realiseer ik me, dat ik in dit geval de eisende partij was en dat ik dat ook was en durfde te zijn doordat ik wist dat ik er -- in de ogen van andere mensen -- perfect uitzag.

[treintje]

Dit ligt precies in het verlengde van wat ik net in een ander topic heb geschreven. Zelfvertrouwen straal je uit, maar komt je niet aanwaaien. Je moet er hard voor werken en dat begint met kritisch op jezelf zijn. Het feit dat je daar moeite voor doet betaalt zich uiteindelijk uit, in dit geval zelfs letterlijk!

[off-topic]
Ik ben trouwens zelf ook een liefhebber van riemen, ceintuurtjes e.d. Om de één of andere reden vind ik het vaak net wat beter staan dan zonder, precies om de reden die jij ook aanhaalt; het accentueert de taille en 'breekt' een groot egaal vlak wat en brengt zodoende vaak wat evenwicht in het plaatje. Het jasje wat ik in Antwerpen aan had, had ook een riem.
[/off-topic]

[mikvanes]

Treintje:

Dit ligt precies in het verlengde van wat ik net in een ander topic heb geschreven. Zelfvertrouwen straal je uit, maar komt je niet aanwaaien. Je moet er hard voor werken en dat begint met kritisch op jezelf zijn. Het feit dat je daar moeite voor doet betaalt zich uiteindelijk uit, in dit geval zelfs letterlijk!

Helemaal mee eens.

[mikvanes]

Treintje:

[off-topic]
Ik ben trouwens zelf ook een liefhebber van riemen, ceintuurtjes e.d. Om de één of andere reden vind ik het vaak net wat beter staan dan zonder, precies om de reden die jij ook aanhaalt; het accentueert de taille en 'breekt' een groot egaal vlak wat en brengt zodoende vaak wat evenwicht in het plaatje. Het jasje wat ik in Antwerpen aan had, had ook een riem.
[/off-topic]

Ik ga volledig op de spiegel af bij dit soort dingen. In dit geval deed ik eerst een brede riem op de overgang rok-overhemd. Dat bleek niet te staan. Verder zag je er met het jasje dicht, wat de bedoeling was, helemaal niets van, maar gaf het wel een dikke bobbel. Daarna een dunnere geprobeerd. Zag er ook helemaal verkeerd uit. Toen op het idee gekomen de riem er dan maar overheen te dragen. De tweede riem die ik probeerde, kon toen voor mijn idee wel. Dus vooral een kwestie van veel uitproberen en goed kijken.

[willi]

De manchet komt daardoor nog net met een randje wit onder de mouw van het jasje uit.

Dat is ’t Mik. Dat zijn de dingen waar ik voor val.

Het zwarte ceintuurtje breekt wat (anders is het een heel lang zwart vlak) en accentueert de taille wat.

Perfect, dat doe ik ook regelmatig.

Maar lieve mensen, is ’t niet heel gewoon om er zo mee bezig te zijn?
Vanaf mijn eerste dag op dit forum heb ik daar al op gewezen. Een rok dragen is één, maar om het goed te doen moet je ook de rest van je kleding onderhanden nemen.
Dat men dat niet doet, komt door die verrekte angst om niet mannelijk genoeg over te komen. En juist dán loop je voor schut.

[Wim Jansma]

De manchet komt daardoor nog net met een randje wit onder de mouw van het jasje uit.
Dat is ’t Mik. Dat zijn de dingen waar ik voor val.

Ik ben eerste tenor in een mannenkoor en in een gemengd koor (waar die stomme wijven altijd de eerste stem herbben). Als wij, mannen, optreden is het in een smoking en een gesmokt overhemd, dus een overhemd met randjes en roeseltjes. En enorm lange mouwen, die dubbel geslagen moeten worden, en dan frutselt mijn vrouw mijn gouden manchetknopen erdoor. Die witte mouwen komen een flink eind onder het smokingjasje vandaan, maar.... dat is juist de grande truc: ik wordt daar gewoon verliefd op: een zwart pak en dan die witte boorden, dubbeldik.... Met name die vrouwen hebben niets wat dat kan evenaren.
Is er daar iemand die mij begrijpt ?

Zelfreflectie: er zijn genoeg mensen die ons, mannen, in zulk een costuum als Pinguin zien....

[willi]

Zelfreflectie: er zijn genoeg mensen die ons, mannen, in zulk een kostuum als pinguïn zien....

Dat klopt, en dat vind ik nog steeds. Niet om het kostuum op zich, maar om het massale gebruik ervan. Kijk maar ‘ns rond bij speciale gelegenheden waar de dames in de meest uiteenlopende, tot bizarre gewaden rondzweven, terwijl de heren daar (inderdaad) als pinguïns tussendoor waggelen. Allemaal eender; zwart/wit – zwart/wit – zwart/wit.

[Wim Jansma]

Zelfreflectie: er zijn genoeg mensen die ons, mannen, in zulk een kostuum als pinguïn zien....

Dat klopt, en dat vind ik nog steeds. Niet om het kostuum op zich, maar om het massale gebruik ervan. Kijk maar ‘ns rond bij speciale gelegenheden waar de dames in de meest uiteenlopende, tot bizarre gewaden rondzweven, terwijl de heren daar (inderdaad) als pinguïns tussendoor waggelen. Allemaal eender; zwart/wit – zwart/wit – zwart/wit.

Ja, ja Willi, ik geloof dat ik teveel voor en spiegel sta. Ik zie, als ik naar een uitvoering ga, inderdaad in de spiegel een pinguïn. Maar ja, als ik mijn lederhose aan doe, mag ik er niet bij gaan staan. En weet je wel hoe leuk het is om in een koor te zingen ?
Schüsz mal wieder.

[Wim Jansma]

Daar komt nog het massaal koorgedrag bij: opkomen met een dicht album. Onder de rechter arm. Album openen als de dirigent dat aangeeft. Volgorde bladmuziek tevoren bekendgemaakt en op volgorde opgeborgen.

Maar het zingen in een koor is echt grandioos. Nergens mee te vergelijken. Ik kijk uit naar de donderdagavond. Dan repeteren wij. En leven toe naar een uitvoering...... Bijna even leuk als een rokje dragen !

[willi]

Als onderdeel van een optredende groep dien je je neer te leggen bij de kledingkeuze van die groep. Dat is niet anders.
Ikzelf ben als instrumentalist lid geweest van een aantal orkesten, zelfs (als fagottist) van een harmonieorkest; gekleed in een nogal militaristisch uniform.
Maar ook als hoornist in een symfonie orkest; in het bekende zwarte kostuum met stropdas of strikje. Daar had ik ook geen enkel probleem mee; ware het niet dat de dames (veelal violisten en hoge houtblazers) er een potje van maakten door aan te schuiven in de meest fantasierijke (nogal blote) kleedjes, glinsterend opgemaakt en benaaldhakt.

En dat steekt. Waarom worden er alleen voor vrouwen uitzonderingen toegestaan?