Een wandeling in het bos

[willi]

Er werd mij onlangs gevraagd, ook eens wat te schrijven over mijn ervaringen met het dragen van een rok in het openbaar.
Mijn ervaringen vallen uiteen in twee delen: Onopvallend en opvallend.
Ik ben begonnen rokken te dragen in het openbaar op een onopvallende manier, d.w.z. op een vrouwelijke manier. (Zoveel mogelijk mijn mannelijkheid verbergend).
De eerste ‘korte’ wandeling maakte ik in een bos, op een rustige dag door de week. Vlug van huis uit in de auto (voor de buren) naar een stille parkeerplaats. In de buurt van de auto blijvend, en met adrenaline doorspoten wat heen en weer gelopen.
Die eerste ervaring vergeet je nooit meer. Het was voor mij een enorme overwinning en het voelde heerlijk.
Ik droeg toen een halflange bruine rok van heel fijne corduroy; daaronder zwarte lange laarzen met een hak van ±8 cm. Het was in de winter en erg koud, dus werd het geheel gecompleteerd met een dikke maillot, een ‘ook bruin’, kort (dames)jack met bondkraag en een leuke pet (uniseks).

Na deze eerste ervaring ben ik in dezelfde outfit uitstapjes gaan maken naar plaatsen waar meer mensen op de been waren, zoals tuincentra en bouwmarkten. Op een enkele onderzoekende blik na waren er geen reacties. Dus, of de vermomming was goed, of men zag het gewoon niet. Het was bij deze gelegenheden dat ik het toverwoord ontdekte; zelfverzekerd gedrag!

Leve het Internet! Ik ontdekte dat ik bepaald niet alleen stond met mijn rokdraaggedrag.
Gewoon als man met een rok aan, zonder geheimzinnig gedoe, en..., actie voeren voor de acceptatie in het openbaar. Er ging een wereld voor me open.
Vanaf dat moment ging ik gewoon’ als man in een rok’ winkelen en naar de chinees, of werkzaamheden buitenshuis verrichten.
Natuurlijk vang je de blik van sommige mensen, maar daar blijft het doorgaans bij.
In tegenstelling met wat ik elders beweer, is het ‘vrouwelijk’ winkelpersoneel vaak zeer enthousiast, en vinden ook dat een man een rok moet kunnen dragen. (Commercieel?)

Er is helaas nog één probleem. Mijn vrouw bekleed een openbare functie en vindt het daarom onplezierig dat ik in onze woonplaats rondloop in een zo’n ‘beladen’ kledingstuk.
Zij is het er overigens wel mee eens dat mannen rokken dragen, maar als zovele van haar zusters bang voor de reacties in de omgeving.

Ondertussen ga ik (wel voorzichtig) gewoon door.

Willi

[Wiha]

Willi, hardstikke mooi. Leuk om je verhaal zo te lezen. Staan de outfits zoals je nu naar buiten gaat, ook in het fotoalbum?

Gewoon als man met een rok aan, zonder geheimzinnig gedoe, en..., actie voeren voor de acceptatie in het openbaar. Er ging een wereld voor me open.
Vanaf dat moment ging ik gewoon’ als man in een rok’ winkelen en naar de chinees, of werkzaamheden buitenshuis verrichten.

Inderdaad gewoon als man een rok aan, maar ja, het thuis front..... Die van mij denkt er niet over dat ik met een rok aan buiten kan lopen. Gelukkig kan ik in huis vaak een rok aan (bijna elke dag).

[khh]

Prachtig Willi ! Ik kan alleen maar bevestigen dat met zelfverzekerdheid alles eenvoudiger wordt. En als we met genoeg mannen die zelfverzekerdheid gevonden hebben komt de mannenrok weer in de mode!