Excuus
Geplaatst: 13 okt 2008 13:09
Excuus.
Na hèrlezing van mijn laatste verhaal over mijn verschijning als cross dresser, (deze engelse benaming klinkt veel beter) vind ik een excuus tegenover die leden van het forum, die zich puur bezighouden met het als man (zonder vrouwelijke poespas) dragen van een rok, op zijn plaats. Ik wil absoluut niet de indruk wekken, mee te werken aan een deling in onze gelederen; . . . als deze deling al mocht bestaan.
Natuurlijk gaat het bij ons in de eerste plaats om het dragen van de rok, 'en niets anders dan de rok’, geaccepteerd te krijgen bij het grote publiek. Voor travestieten (sorry) is op deze site eigenlijk geen plaats; daar zijn andere, zeer uitgebreide site’s voor te vinden.
Mijn bedoeling met de plaatsing van het aangehaalde verhaal was dan ook alleen maar aan te willen tonen hoe verschillend de reacties van het 'volk' kunnen zijn; een goede travestie geeft kennelijk minder problemen dan een ‘gewone’ man die in plaats van een broek een rok draagt.
Ik meen dat RokSter al eens een situatie heeft beschreven, waaruit bleek hoe slecht mensen kijken. Zie je een rok mèt make-up, dan is het gewoon een vrouw; maar zonder make-up, ook een vrouw. . . . , sorry meneer, maar ik zag een rok dus. . .
Er zijn overigens duizenden voorbeelden te vinden over het slechte waarnemingvermogen van het publiek (waartoe ook wij behoren). Vraag maar ‘ns na bij de politiediensten; bij getuigenverklaringen bijvoorbeeld.
Over slecht waarnemen gesproken, ik heb daarvan genoeg voorbeelden uit eigen ervaring.
De verwarring kan namelijk nog veel grotere, en ingewikkelder vormen aannemen; bijvoorbeeld die keer dat ik met mijn vrouw op bezoek was bij een ons goed bekende ‘kunstenares’ (dát verwacht je toch niet). Ik droeg toen een open ‘heren’overhemd met daaronder een weliswaar opvallend mooie, en versierde witte spijkerbroek en witte sportschoenen. Wat kon er fout gaan? O.k., ze had een excuus; ze was in gesprek met een klant en moest haar aandacht dus verdelen. ‘Ik kom zo bij u mevrouw’, sprak ze tegen mij. Mijn vrouw en ik moesten daar hartelijk om lachen; maar nóg had ze het niet door.
Toen we op het punt stonden te vertrekken, kwam ze ons met een rood hoofd achterna, en riep: 'sorry Wil, ik herkende je niet met die ‘oorringen’'. Dat was het, ik droeg twee gouden oorringen van ± twee centimeter in doorsnede; nog een cadeautje van mijn vrouw.
We hebben er later samen met haar, enorm om gelachen; ze vond het zelf ook helemaal ‘fout’ dat ze zo slecht had opgelet. Voor een kunstenares nog wel!
Voetnoot.
Ik heb eens ergens gelezen dat het vooral de vrouwen zijn, die zo slecht opletten. Vrouwen zijn namelijk geprogrammeerd op het zien van kleding; ‘iemand in een rok is dus een vrouw’! Want mannen dragen geen rokken.
Mannen daarentegen kijken eerder naar lichaamsbouw en beweging; daarom herkennen wij mannen, zelfs in broekdragers nog de vrouw. Als dit niet zo was geweest, zou de introductie van de vrouwenbroek tegen de dezelfde problemen zijn opgelopen; ‘dag meneer’.
Willi
Na hèrlezing van mijn laatste verhaal over mijn verschijning als cross dresser, (deze engelse benaming klinkt veel beter) vind ik een excuus tegenover die leden van het forum, die zich puur bezighouden met het als man (zonder vrouwelijke poespas) dragen van een rok, op zijn plaats. Ik wil absoluut niet de indruk wekken, mee te werken aan een deling in onze gelederen; . . . als deze deling al mocht bestaan.
Natuurlijk gaat het bij ons in de eerste plaats om het dragen van de rok, 'en niets anders dan de rok’, geaccepteerd te krijgen bij het grote publiek. Voor travestieten (sorry) is op deze site eigenlijk geen plaats; daar zijn andere, zeer uitgebreide site’s voor te vinden.
Mijn bedoeling met de plaatsing van het aangehaalde verhaal was dan ook alleen maar aan te willen tonen hoe verschillend de reacties van het 'volk' kunnen zijn; een goede travestie geeft kennelijk minder problemen dan een ‘gewone’ man die in plaats van een broek een rok draagt.
Ik meen dat RokSter al eens een situatie heeft beschreven, waaruit bleek hoe slecht mensen kijken. Zie je een rok mèt make-up, dan is het gewoon een vrouw; maar zonder make-up, ook een vrouw. . . . , sorry meneer, maar ik zag een rok dus. . .
Er zijn overigens duizenden voorbeelden te vinden over het slechte waarnemingvermogen van het publiek (waartoe ook wij behoren). Vraag maar ‘ns na bij de politiediensten; bij getuigenverklaringen bijvoorbeeld.
Over slecht waarnemen gesproken, ik heb daarvan genoeg voorbeelden uit eigen ervaring.
De verwarring kan namelijk nog veel grotere, en ingewikkelder vormen aannemen; bijvoorbeeld die keer dat ik met mijn vrouw op bezoek was bij een ons goed bekende ‘kunstenares’ (dát verwacht je toch niet). Ik droeg toen een open ‘heren’overhemd met daaronder een weliswaar opvallend mooie, en versierde witte spijkerbroek en witte sportschoenen. Wat kon er fout gaan? O.k., ze had een excuus; ze was in gesprek met een klant en moest haar aandacht dus verdelen. ‘Ik kom zo bij u mevrouw’, sprak ze tegen mij. Mijn vrouw en ik moesten daar hartelijk om lachen; maar nóg had ze het niet door.
Toen we op het punt stonden te vertrekken, kwam ze ons met een rood hoofd achterna, en riep: 'sorry Wil, ik herkende je niet met die ‘oorringen’'. Dat was het, ik droeg twee gouden oorringen van ± twee centimeter in doorsnede; nog een cadeautje van mijn vrouw.
We hebben er later samen met haar, enorm om gelachen; ze vond het zelf ook helemaal ‘fout’ dat ze zo slecht had opgelet. Voor een kunstenares nog wel!
Voetnoot.
Ik heb eens ergens gelezen dat het vooral de vrouwen zijn, die zo slecht opletten. Vrouwen zijn namelijk geprogrammeerd op het zien van kleding; ‘iemand in een rok is dus een vrouw’! Want mannen dragen geen rokken.
Mannen daarentegen kijken eerder naar lichaamsbouw en beweging; daarom herkennen wij mannen, zelfs in broekdragers nog de vrouw. Als dit niet zo was geweest, zou de introductie van de vrouwenbroek tegen de dezelfde problemen zijn opgelopen; ‘dag meneer’.
Willi